A Comisión Europea repite que é ilegal a prática das institucións de goberno dos EUA de dictar decretos e sancións que violan a soberanía legal doutros paises. A comisaria de Servizos Financeiros da UE, Mairead McGuinness, condeou a extra-territorialidade do bloqueo estadounidense impuesto a Cuba con desprezo das leis nacionais da República. Falando en nome dos 27 Estados que conforman a UE, a irlandesa McGuinness dixo que a invasión da legalidade dun pais por outro Estado representa unha violación inasumibel da soberanía de calquera pais, como estipula o Regulamento 2271 do Consello da UE de 22 de novembro de 1996, destinado a neutralizar no ámbito europeo a incidencia de leis extraterritoriais.
Martirena (Granma)
McGuinness precisóu a postura da UE en resposta apreguntas formuladas meses antes polos eurodiputados do Estado español Ernest Urtasun e Javier Moreno a conta da opinión do Consello sobre o perxuizo para as empresas e a cidadanía da UE da política de bloqueo e sancións do goberno de Washington contra Cuba. A comisaria dixo que era facultade do goberno da UE defender a vixencia e aplicación dos estatutos dos Estados membros e defender as empresas da Unión contra irregulariedades invasivas doutros Estados para o que estaban en vigor medidas en defensa da apertura e fortaleza do sistema económico e financeiro da UE.
A comisaria acrecentou que o Servizo Europeo de Acción Exterior contaba con recursos para garantir a defensa de servicios financieros esenciales dos 27 Estados membros e dixo que o seu departamento de Servizos Financeiros trataba regularmente da intromisión de parte das institucións de Goberno dos EUA, nomeadamente sobre os efectos do uso ilegal de sancións. Como exemplo citou os 15 procesos acometidos polos EUA contra 18 empresas da UE a partir do título III da Lei Helms-Burton, iniciativas sancionadoras que asegurou que carecías de calquera propiedade legal no ámbito da Unión.
Movimento Estatal de Solidariedade con Cuba (MESC)
Reclamamos unha información máis equilibrada sobre Cuba. Un tratamento da actualidade cubana con datos que non procedan en exclusiva dunha fonte nin omitan a opinión dos miles de persoas que no Estado español son partidarias da Revolución cubana. Debe cesar o veto informativo a solidariedade con Cuba e ao traballo que levan adiante numerosos grupos de colectivos da emigración cubana patriótica.
No último mes, os media con presenza en todo o Estado e outros que aspiran a seren considerados como alternativos, aceptan o papel de divulgadores preferentes dunha operación dirixida en toda regra a interferir na política cubana. A campaña arranca dos centros de poder dos EUA para soerguer “axentes de cambio” ao servizo da guerra de Washington contra A Habana. Só mencionemos dous nomes: Yunior García e Yotuel Romeu, protagonistas –exclusivos e blindados contra a crítica ou a réplica- en noticias, reportaxes, entrevistas, editoriais e espectáculos televisivos. Un discurso informativo único (no que dominan os termos réxime, ditadura, represión, censura…) para un obxectivo concreto: aldraxar ao goberno cubano e lexitimar, ao prezo que sexa, un cambio político na illa cara a unha “democracia de mercado” sometida aos EUA e a Unión Europea.
Esta operación de propaganda toma vantaxe da asfixia absoluta da economía de Cuba, a través do corte, desde os EUA, de todas as fontes de ingresos e subministracións da illa. Unha brutal campaña que se aproveita dun escenario de graves carencias materiais, creadas polo bloqueo, as 243 últimas sancións e os 20 meses sen turismo, para inzar odio e culpabilizar hipocritamente ao goberno cubano da situación.
A alta responsabilidade desta matriz de pensamento único sobre a realidade cubana, tamén recae sobre outros medios que posúen a capacidade de compensar o desequilibrio informativo, desde unha posición de honestidade e ética xornalística. No canto de daren a Cuba leccións dunha liberdade de prensa eses mesmos medios non pratican, deberían dar voz a quen non a ten, achegar outras perspectivas e opinións e publicar outras análises libres da ditadura editorial e mediática que reservan para Cuba.
A opción de entrevistaren a cubanas e cubanos da emigración que defenden a Revolución, está aberta. Están a condenar a este grupo emigrante a rabia e indignación de ver a súa bandeira aldraxada desde posicións reducidas e subalternas e senten orgullo de pertencer a un pequeno país do Sur que, mesmo pobre, cercado e bloqueado, foi o primeiro en abrir as súas escolas a poboación infantil inmunizada contra a Covid-19, con vacinas creadas e fabricadas polas súas empresas públicas. Algo, por certo, que ocorreu 15 de Novembro, cando os media que criticamos xeraban centos de contidos informativos sobre unha marcha opositora pantasma que só tivo lugar nas redes sociais. Un globo inflado con diñeiro.
Aos sectores do xornalismo honrado e ético que resisten na estrutura mercantilizada dos medios, estamos a pedirlles que dean o paso, que sexan valentes, e esixan, nos medios onde traballan, o rigor e o equilibrio informativo que tanta falta fai.
MESC (Movimento Estatal de Solidariedade con Cuba)
Este 25 de novembro cúmprense 5 anos do pasamento de Fidel Castro Ruz. Desde o MESC honramos o grande legado revolucionario, non só para Cuba senón para o mundo no seu conxunto e a esquerda en particular, que deixou o líder da revolución cubana. A súa traxectoria política, tanto teórica como práctica, marcou a historia e o futuro do país na construción do socialismo cubano. Alén diso, a contribución de Fidel inspirou e segue a inspirar a outros pobos oprimidos e a moitas organizacións sociais que loitan contra as inxustizas do capitalismo. Son moitas as leccións que se desprenden da súa praxe política ao servizo da xustiza social e da Humanidade, evidenciadas aínda máis na actual crise sistémica da COVID19.
Maio de 2020 foi a primeira vez que a Mole Antonelliana de Turin ardeu en luces en honra dun pais extranxeiro.
Fidel é o autor intelectual do internacionalismo médico cubano e dos logros do país no desenvolvemento biotecnolóxico. A xestión exemplar da pandemia na illa é consecuencia da vontade política de crear un pobo culto e desenvolto educativa e tecnoloxicamente, e protexido por unha sanidade gratuíta e universal. Os avances científicos de Cuba, que permitiron inmunizar con vacinas propias a toda a súa poboación, incluída a pediátrica, son resultado da visión Fidel sobre a ciencia e a soberanía económica.
A colaboración altruísta de Cuba con outros pobos foi impulsada polo Comandante en Xefe no dealbar do triunfo revolucionario de 1959 e cabalmente completada cando os media do capital aseguraban que a Historia chegaba ao seu fin, alá por finais dos anos 80 e principios dos 90 do século pasado. Desde aquela, o pobo de Fidel desenvolveu unha práctica de solidariedade internacional que deveu nun sinal de identidade de Cuba, contribuíndo á dignidade plena do ser humano. O goberno cubano formou un persoal sanitario técnica e profesionalmente moi cualificado, e cunha ética fundada sobre o principio de defender a vida, seguindo a divisa marrtiana de Patria é Humanidade, unidas á humildade e o sacrificio que Fidel abanderou co seu exemplo.
Por outra banda, a visión xeo-política de Fidel, sempre adiantada ao seu tempo e ao servizo dos humildes e as causas xustas, alertou en máis de unha ocasión dos graves problemas da Humanidade, sinalando as súas causas e os seus responsábeis, o capitalismo e o imperialismo: a fame, a pobreza, a supervivencia da especie humana en risco, o analfabetismo, a falta de saúde, a destrución do medio ambiente, a discriminación da muller por motivos de relixión ou da cor da pel, o acceso dos pobos aos recursos naturais, entre outros males. Na actualidade, Nacións Unidas recolle algúns destes conceptos nos Obxectivos de Desenvolvemento Sostíbel na Axenda 2030 que Cuba xa garantiu ao seu pobo mentres contribue para outros pobos poideren realizalos.
Estes logros conseguidos pola Revolución Cubana baixo a dirección de Fidel son un exemplo de que un mundo mellor e máis xusto é posíbel. E para este obxectivo ter aínda máis dificultades, o contexto é o máis hostil posíbel, baixo o bloqueo económico, comercial e financeiro que os EEUU impón desde seis décadas á illa co propósito de afogarlle a economía. Con todo, Fidel demostrou que o pobo cubano é libre, soberano e digno, e que resiste todas as agresións e reveses convertíndoas en vitorias.
Porque Fidel e Cuba molestan aos poderosos, a figura do Comandante é atacada pola dereita e a extrema dereita. Cuba é un exemplo que rompe os muros do pensamento único e proba con feitos e con vitorias que se pode construír un proxecto de país con unidade e verdadeiro protagonismo popular, cunha revolución dos humildes, para os humildes e polos humildes. O maltrato informativo forma parte da grande matriz de opinión creada arredor de Cuba que trata de minimizar os éxitos da Revolución e o papel político de Fidel mentres maximiza as dificultades que enfronta o país, e censura ou relativiza o impacto do bloqueo dos EEUU. Cinicamente, os argumentos torcidos válenlles para acusar ao socialismo cubano de sistema fallido.
Fidel deixounos fisicamente, pero queda o legado de quen encabezou a esperanza, deulle a vitoria ao pobo cubano e transmitiu ao mundo a confianza nas utopías colectivas. A historia xa o absolveu. Agora tócanos a nosoutros e nosoutras seguir seu exemplo e manter vivo o seu legado. Será o mellor xeito de lle rendir homenaxe, e así multiplicar as súas ideas polo ben da Humanidade e as causas xustas.
A maioría favorábel a fronte bolivariana, que saiu con 20 dos 23 estados da RBV, deu lugar ao presidente constitucional Nicolás Maduro pedir diálogo e confianza a todas as formacións políticas para garantiren xuntos o progreso e a paz en Venezuela. No entanto, Washington cualificou de farsa os comicios malia contaren co voto de confianza de observadores de 55 países e dispor, pola primeira vez en 15 anos, dunha lexión de veedores da UE que ratificaron os resultados oficiais. A guerra do goberno de Washington contra a democracia na República Bolivariana, arreciara en 2019 co recoñecimento polo departamento de Estado dos EUA do golpista Juan Guaidó, a invasión frustrada dende Colombia (de deseño semellante ao SOS Cuba da CIA) a fracasada coronelada na base militar de La Carlota, a acollida na embaixada de España en Caracas do prófugo Leopoldo López , o desacato da Asamblea Nacional e a detención dun comando da CIA en 2021 que pretendia asasinar a Nicolás Maduro. Os fiscais da limpeza procesal do comicio enviados pola UE, recusaron comentar a feroz oposición ao Governo Constitucional de parte de 400 medios de difusión privados, entre diarios, radioemisoras e canais de TV.
Biden recupera ao presidente pantasma Guaidó, fabricado pola CIA en 2018 e recusado por Trump. O escudo do goberno caeu sobre os seus calcaños cando previsibelmente cualificaba onte as eleccións de fraude.
O Partido Socialista Unido de Venezuela (PSUV) no goberno, gañou nos estados de Amazonas (40.16 %), Anzoátegui (45.98%), Apure (43.33%), Aragua (51.76%), Barinas (42.10%), Carabobo (54.94%), Delta Amacuro (59.95%), Falcón (43.39%), Guárico (47.07%), La Guaira (50.12%), Lara (45.91%), Mérida (40.42 %), Miranda (48.19%), Monagas (45.59%), Portuguesa (45.78%), Sucre (46%), Táchira (41.03%), Trujillo (41.48%) y Yaracuy (45.89%).
Os opositores gañaron en tres estados: Cojedes (48.52 %) e Zulia (56.90 % ) que foron para a Mesa de la Unidad Democrática (MUD) e o de Nueva Esparta para Fuerza Democrática, co 42,65% . O boletín del CNE cifróu a participación en 41.80 por ciento.
“As forzas revolucionarias acadamos 21 de 24 estados. Unha boa vitoria que procede de levar a verdade con rectitude a todas as comunidades”, dixo o presidente Nicolás Maduro despois de expresar a esperanza de poder traballar cos opositores eleitos.
“A idea de que Cuba é un Estado Errado (A Failed State), que tanto traballo lle custou producir ao goberno millonario de Joseph Biden, é certa. Cuba é un Estado errado para as transnacionais que son quen de conseguir enormes beneficios nun tempo no que a economía mundial fracasa debido aos efectos da pandemia e a crise económica. Para esas transnacionais, que multiplican seu gaño en situacións nas que o resto da economía mundial malvive na pobreza, a miseria e a fame, claro que Cuba é un Estado errado”, asegura o sociólogo Aurelio Alonso nun artigo que publica o medio Cubano La Ventana.
“Cuba é un Estado errado –acrecenta Alonso, que forma parte da equipa de dirección dá Casa de las Américas– porque non lles dá a eles beneficios nas desigualdades crecentes que se producen no sistema dos EUA; Cuba é un Estado errado e inútil para os que buscan benefício e suborno a través do monopolio das vacinas; Cuba non lles vale para iso. Cuba é un Estado errado para toda esa miseria, de abuso de poder que irradia o imperio. Para eles Cuba, o exemplo cubano, é o exemplo dun Estado errado. Poré, o Estado errado para o mundo, é precisamente o que eles están a preconizar; errado porque co el, a humanidade non poderá librarse dos seus terribles problemas”.
O autor do artigo recorda que Biden está a centrar a súa campaña anti-cubana nesa idea de fracaso do Estado cubano que espalla mediante unha campaña de propaganda e medios sen taxa acompañada dunha nova escala de sancións contra o estado e a sociedade do arquipélago. “Porén Cuba non teme novas sancións porque dende hai sesenta anos, Cuba padece multas ilegais e bloqueo dos EUA. Resistiunas e ten probada a súa capacidade de resistir e multiplicar recursos. Así que non nos asustan as novas sancións, nin ao noso Presidente, nin ao noso Estado cubano, nin á nosa política, nin ao noso pobo”.
O artigo de Aurelio Alonso aparece nun momento no que a prensa cubana multiplica a ironía e a rexouba contra a cínica preocupación do Goberno de Washington polas dificultades creadas en Cuba polo propio Bloqueo que e o gabinete dos EUA administra e aplica. “Que teñan éxito en impor seus criterios –recorda Alonso- depende mesmo daquilo que advertira o noso Comandante en Xefe en Brasil en 1992, cando dixo que a especie humana estaba en perigo de extinción. Non era unha metáfora, era un prognóstico real, era unha previsión real. É moi difícil que acabando co que eles chaman Estados errados, impondo o seu Estado e as súas concepcións do sistema como as únicas que valen para o mundo (que é a acumulación de capital, sen mirar o que queda detrás, sen mirar o que van deixando como ronsel de miseria, destrución e pobreza) que humanidade poida ver o nacemento do século vindeiro, é dicir, é posibel que, se lles deixan, se o mundo deixa que teñan éxito, convertan este século no derradeiro de existencia para a humanidade”.
Recorda o autor do texto publicado no medio La Ventana, que a proba da comprensión universal deste xuizo contra o imperialismo aparece contrastada na aclamación anual da Asemblea da ONU contra o bloqueo a Cuba, mesmo que a votación veña a probar que o conxunto das nacións do mundo alí representadas carece de medios para facer cambiar a desigual estrutura mundial de poder. “Porén Cuba vai seguir resistindo e invita a seguir neste labor aos países que avanzaron no noso Continente e no resto do mundo subdesarrollado na defensa da súa soberanía. Países en resistencia que representan a esperanza dun mundo mellor, que será posibel non por ser máis rico senón pola equidade que permita subsistir a especie humana. Cuba é exemplo diso. O que os EUA e aliados tentan impor ao mundo é o contrario. Cuba está decidida a resistir porque soubo manter o liderado revolucionario co que naceu este sistema, o seu socialismo tan atacado e escarnecido polos intereses privados, polo enriquecemento sen normas nin fronteiras”.
Artigo traducido por Antela Docampo para a Redación de Terra Sen Amos
