Casas volteadas, teitos pendurados encol de restos doutras vivendas arrincadas de cachón, postes da luz a ras das estradas, augas empozadas sobre viais. O paso de cabalo dos ventos de furacán de Ian, con 250 quilómetros hora, trocaron os límites das paisaxes humanizadas na zona occidental de Cuba, empeñados en Pinar del Rio. Os presidentes de Venezuela e Mexico adiantaron o seu propósito de axudar a superar os danos sobre outra serie de contactos e demandas de información de todo o mundo sobre as pegadas do furacán. “Todo o apoio e solidariedade de Venezuela para o pobo de Cuba e o presidente Diaz Canel, fronte estragos e danos do meteoro Ian”, manifestou o presidente Maduro. A ONU ofreceu intervir na medida dunhas forzas que prevé escasas e demanda información detallada de danos.
A recuperación do sistema eléctrico, suspendido polo paso do furacán, atinxiu o 72% da illa ao cabo de 24 horas.
Directivos da Empresa Eléctrica informaron na madrugada da Quarta que o 72% do servizo eléctrico fora recuperado; o curso escolar poderá recomezar na Segunda dia 3; a normalización do transporte marítimo demorará debido aos danos rexistrados no porto de Batabanó. Nas 72 horas do paso de Ian, os encoros do país acumularon 30 % da media histórica do mes.
O Código de Familia de Cuba, aprobado por un 66,8% do censo e un 94% de voto válido, foi referendado segunda 26 polos presidentes do Goberno e da Asemblea como lei necesaria de inclusión, de dereitos e oportunidades e xustiza social, de esperanza e protección para todas as persoas en situación de agravio comparativo ou acredoras de compensación, atención ou resarcimento dentro da familia. Ao se converter en Lei, logo dun impecábel proceso de debate intenso e aberto e da consulta, foi definida como lexislación da esperanza para desterrar as práticas discriminatorias e dar normalidade a eleccións de convivencia que non por seren diferentes poderán privarse de dereito e liberdade. Afecto e respecto da dignidade guiarán en todo caso estas escollas protexidas.
Imaxe coa que o diario Granma ilustra en terza feira a nova da aprobación da Lei de Familia
O presidente Diaz Canel dixo que o proceso era unha vitoria da nación e que infundía forzas para enfrontar un ciclón, alegoría da tormenta tropical medrando para furacán na beira de Pinar del Rio. Esteban Lazo, presidente da Asemblea Nacional do Poder Popular, asegurou que entre todos os textos legais que en moitos anos pasaran pola súa mesa, o Código de Familia era un feito maior de xustiza popular e unha vitoria para a patria e o socialismo.
Recordou Diaz Canel que o referendo da nova Lei sucedeu en orde e igualdade nunha nación cercada, axexada por atrancos de toda clase e baixo a teimosa metralla dunha guerra mediática alimentada polos dólares de excepción do bloqueo. “A guerra non convencional contou con recursos millonarios para espallar opinións adversas e inducir un voto negativo; mais fracasaron fronte a vontade expresada no voto da maioría”.
Gustavo Petro presidente de Colombia sumou xoves 22 a súa voz ás dos que están a pedir ao Goberno dos EUA a retirada sen condicións de Cuba da Lista de Países Promotores do Terrorismo, cualificación arbitraria, unilateral e ilegal que está a entorpecer o comercio, as relacións económicas, as viaxes e os intercambios voluntarios da illa co resto do mundo. Cuba saíra da lista de países condenados por Washington depois de o presidente Obama anular a inclusión decretada en 1982 por Ronald Reagan que transixira as chantaxes das bandas da Contra en Florida. En xaneiro de 2021, faltando catro días para deixar a Casa Branca, Donald Trump decidiu subir outravolta a Cuba no índice de países terroristas. Seu sucesor Biden, pronunciara en campaña palabras contra este criminal sobre-bloqueo de Cuba, mais unha vez na presidencia, asegurou cinicamente que estaba a estudar o caso.
A protesta do xefe de Estado colombiano chega ao pé dunha carta asinada por 80 congresistas colombianos, especialmente do Pacto Histórico, na que reclaman ao governo dos EUA retirar Cuba desa relación infame e inxusta de paises presuntamente aliados do terror. A misiva leva data do 21 de setembro e ten como destinatárias a vicepresidenta de Estados Unidos, Kamala Harris, a Nancy Pelosi, presidenta da Cámara de Representantes e a Csaba Korösi, que preside a Asemblea Xeral das Nacións Unidas.
O presidente de Colombia entende que manter Cuba neste status de país promotor do terrorismo é “unha inxustiza internacional” e recorda que na altura de comezar os diálogos de paz entre o ELN e o goberno Santos, Cuba ofreceuse “de moi boa vontade” a servir de sede das negociacións para as que estableceu uns protocolos de actuación que tiveron o respaldo de as partes interesadas entre as que estaba a propia administración dos EUA. Petro resume así o arbitrario proceso contra Cuba: “Cando a seguir o goberno de Duque decidiu romper o proceso de paz iniiciado por Santos, fóronlle cobrar a Cuba, en tempos do goberno de Donald Trump, o feito de se ofrecer coma sede das negociacións de paz e acusárona de terrorista”.
“Nós reabrimos esas negociacións, reiniciamos os protocolos e nesta tesitura solicito da administración de Joe Biden que retire a Cuba desa listaxe para que cese esta inxustiza internacional –dixo Petro- porque un país que foi garante dos acordos de paz non pode ser alcumado de patrocinador do terrorismo polo goberno dos EUA”.
Os congresistas engaden na súa carta que Cuba acreditou ser un Estado amigo do pobo colombiano coa súa contribución ao proceso da paz e en diversos campos do progreso social como o da saúde e a educación e recordan que Miguel Díaz Canel, presidente de Cuba, ratificou a vontade de seguir traballando pola paz, coa oferta de facer da illa sede alterna das conversas de paz co ELN ás que pode aportar a súa experiencia como garante do acordo entre a guerrilla das FARC e o goberno de Juan Manuel Santos.
Engadiron a continuación que ser parte da lista negra de Estados Unidos “é un ostracismo inaceitábel que non só atenta contra os dereitos humanos do pobo cubano, senón que ameaza, ao mesmo tempo, as aspiracións de paz no noso país”.O chanceler cubano, Bruno Rodríguez Parrilla agradeceu a iniciativa colombiana e ratificou seu compromiso coa paz en Colombia.
As avarías da rede eléctrica de Cuba e os cortes de luz, son novas de primeira na prensa internacional. A súa causa é evidente e obxectiva: a precariedade tecnolóxica das centrais eléctricas dun país sen divisas e baixo o bloqueo dos EUA. Mais só lemos que é a expresión do fracaso do comunismo, ou do que chaman Estado falido. Porén en Porto Rico, co servizo eléctrico privatizado, os apagamentos son constantes. Será culpa do comunismo? Grupos de persoas saen protestar en Cuba, desesperadas polos cortes de luz, e outros afirman que son protestas populares contra o goberno e que se saen ás rúas épara reclamar liberdade. Pola contra, en Porto Rico, a policía dispara a cara de can gases lacrimóxenos contra as protestas polos apagamentos e bate nos xornalistas, mais os medios nunca usan termos nin parecidos a réxime, represión, liberdade ou Estado fracasado.
Carencias causadas polo bloqueo na termoeléctrica Antonio Guiteras, en Matanzas, foron tratadas na prensa do capital coma un fracaso do modelo público; ao tempo censuraban violentas cargas contra marchas de protestas en Porto Rico pola desfeita dun sistema de luz privatizado.
En tempo de inflación, en Cuba non subira o prezo da luz; en Porto Rico a suba foi de 60%; en Colombia, país petroleiro e con grandes investimentos estranxeiros, hai aínda medio millón de vivendas sen electricidade; a electrificación en Cuba, pola contra, segundo datos do Banco Mundial, é próxima ao 100%.
A retórica do “Estado fracasado” que desta aplican a Cuba, vai sempre unida á petición -directa ou de esguello- dunha intervención humanitaria de parte dos EUA. É o obxectivo que completa sentenza: Washington aperta o bloqueo ao máximo, para provocar estalidos sociais, revoltas e emigración descontrolada; a seguir, o imperio preséntase como a man salvadora ante a crise que eles provocaran. O resto, é sabido. A de Libia, que pasou, de ser o país con maior índice de desenvolvemento humano en África, a converterse –este si- nun verdadeiro estado fracasado, con dous gobernos en guerra civil interminábel; ou a de Siria, onde EUA, logo de inzar unha guerra civil de dez anos, segue a roubar aínda hoxe o petróleo do país, a razón de 66 mil barrís diarios. Os medios non reparan nestes feitos.
Proclamada a independencia dos EUA, o Goberno levou a cabo 400 intervencións militares; promoveu 350 golpes de Estado dende 1982, 150 deles con éxito. Xullo pasado, John Bolton, asesor de Seguridade Nacional do goberno Trump, confesaba con rexouba a súa participación directa en varios golpes de Estado. Trasnadas antidemocráticas da Casa Branca que a prensa libre comenta con humor.
O bloqueo dos EUA acabou co 99% dos ingresos petroleiros de Venezuela, con consecuencias sociais, igual que para Cuba, catastróficas. Con todo, para este ano prevese que a economía venezolana medre non menos do 10%. O cerco político, económico e mediático contra Caracas, fracasou. Queren unha proba? O diario El País, que non hai moito recoñecía Juan Guaidó coma presidente interino de Venezuela apoiado por máis de 50 países e que agora degrádao a candidato opositor. Pero as feridas da guerra económica contra o pobo de Venezuela tardarán en sandar. Os culpábeis están na hemeroteca: os gobernos, partidos políticos e xornalistas que recoñeceran un espantallo golpista imposto por Donald Trump.
A vicepresidenta de Arxentina, Cristina Fernández, sofre arestora unha persecución xudicial que tenta impedir a súa candidatura ás eleccións vindeiras. Algo que recorda ao sufrido en Brasil por Lula. Non hai proba contra ela, pero quen ditan sentenza son os medios para os que non rexe a presunción de inocencia. Patricia Janiot, xornalista de Univisión, dicía que os actos de apoio popular a Cristina son insólitos, pois non existen probas da súa inocencia. Lembra alguén se Patricia Janiot denunciara, anos atrás, o asasinato dos seus colegas profesionais en México ou Colombia? Non. Mais desta si, porque en ambos os países hai gobernantes progresistas que non son do seu agrado.
Xustiza aínda. Recén condenaron en Israel ao palestino Mohamed al Halabi, director para Gaza da ONG World Vision a doce anos , por un suposto desvío de diñeiro á organización Hamas. A ONG, con sede en Nova York, así como o seu patrón, o Goberno de Australia, realizaron senllas auditorías sen que atopasen operación irregular ningunha. Hai un ano, a cooperante española Juana Ruiz foi condenada a 13 meses de prisión polo mesmo motivo. Estamos a falar de Israel. Impune, libre de condenas e de comentarios na prensa.
Por certo, a comezos de agosto, novos bombardeos de Israel sobre Gaza mataron 48 persoas, 17 delas cativos. Acontece en Palestina, símbolo e cifra do mundo no que vivimos, onde cada mísil deitado custa 100 mil dólares, dispárase desde un avión valorado en 20 millóns e custa 6 mil dólares a hora de voo para acabar coa vida de persoas que, alá abaixo, viven con menos dun dólar ao día.
A esperanza de vida en Cuba adianta a dos EUA segundo unha información do semanario Newsweek, editado en Nova York e con circulación en todo o país. A revista chama a atención sobre a estatística recente da rede Centers for Disease Control and Prevention (CDCP) encargada dos indicativos de saúde nos EUA que revela que a esperanza de vida do 2021 ao nacer é de 76,1 años, o que representa una caída de case un ano completo a respecto da cifra de 2020. Newsweek nota que os indicativos da pequena e bloqueada Cuba xa adiantan en tres anos os do país que decreta seu cerco, o máis armado e rico do mundo.
O artigo salienta que Cuba ten asistencia eficiente, universal e de balde e unha investigación médica de alto nivel.
Contra esta información, o sistema dixital do goberno de Washington inzou decontado as redes con propaganda masiva que acusa de falsidade unha información estatística que favorece a Cuba, coma se os datos procedesen dunha fonte espúrea e non dun anuncio do servicio de seguimento de saúde dos EUA.
Newsweek repara que nos últimos dous anos, a caída da estatística de saúde estadounidense é drástica até o extremo de ver como a de China a supera, malia vir só de 59 anos en 1970. O artigo salienta que Cuba ten asistencia eficiente e de balde para toda a poboación e unha investigación médica de alto nivel cuxos produtos, coma pode ser a vacina contra o cancro de pulmón ou o tratamento para o pé diabético, interesan en todo o mundo.
Segundo o Banco Mundial, a esperanza de vida no planeta experimentou un devalo logo de ter rexistrado 60 anos de aumento desde 1960. Nese tempo, os EUA pasaron de estar 17 anos por diante da media mundial, a estaren so 4,5 anos por diante no 2020. Newsweek prevé que a revisión integral da estatística mundial deixará a vantaxe estadounidense en só tres anos o que a deixará por baixo de Colombia, Uruguai, Chile, Costa Rica, Panamá, Porto Rico, Turquía, Grecia e Albania. Estes países teñen menos da metade de renda dos EUA e no caso de Cuba a diferenza non ven só duns recursos inferiores, senón do feito de padecer dende hai máis de 60 anos un bloqueo inclemente de parte do pais máis rico do mundo.
A partir dos datos presentados polo CDCP, EUA ocupa o lugar 50 en esperanza de vida no mundo.
