O presidente de Cuba recordou a Nelson Mandela coma rebelde obrigado a loitar contra a inxustiza cos medios de que se puider valer, depois de lle pecharen os camiños de paz, coma defensor dos dereitos humanos e dos dereitos do seu povo, e no seu papel de politico que cambiou a historia. Intervindo no Cume de Paz Nelson Mandela, na Asemblea Xeral da ONU, Diaz-Canel citaba ao primeiro presidente democrático de Suláfrica na súa condición de Nobel da Paz, porén a realidade da violencia imperialista levárao a reivindicar a xustiza para o seu povo por todos os medios.
Diaz Canel dialogou con representantes do Congreso do EUA na sede da Misión de Cuba na ONU.
Rendición de contas, debate e diálogo permanente co povo, abordar primeiro os problemas enquistados e dar información. Eis as catro caracteristicas que deben definir ao novo governo de Cuba, na opinión do presidente cubano Miguel Diaz-Canel nunha conversa coa xornalista Patricia Villegas para a rede Telesur. O entrevistado cualificou de imprescindibel o diálogo honrado e transparente na procura de solucións para os problemas e de explicación para aqueles casos entrampullados. “Problemas aos que non lles vexamos avío, poden ser abordados para evitarmos que vaian a máis, mentres iniciamos unha dinámica de solución; outros conflitos poden ter ben remedio se dependen só dunha decisión burocrática.”
Diaz-Canel dixo que aprendera moito da xuventude dende os seus tempos de dirixente da UJC. Dous mozos seguen a súa entrevista en Telesur
Cando petan portas no abrente no Estado da Florida, non é o leiteiro. Son axentes do FBI que visitan a cubanos e cubanas residentes coa escusa de recadar información, mais logo, o que semella unha comprobación casual, convértese nun interrogatorio. Cadra que todas as persoas visitadas teñen traballado de algún xeito polo diálogo entre a colonia cubana en Florida e o governo da Habana, unha opción crítica co bloqueo que gaña espazo no exilio e que adquire carta pública depois de Obama recoñecer o completo fracaso do cerco a Cuba. No límite da legalidade, os policías do dealbar din actuar contra un aumento da espionaxe procedente de Cuba. Un artigo publicado no The New York Times critica tanto o pretexto como a actuación do FBI.
Marcos Rubio regresa á Guerra Fria coa axuda de Trump e propón a mesma políitica de hai 50 anos contra Cuba.
Carlo Frabetti, matemático e escritor residente en Catalunya, é un dos autores máis lidos en Cuba e as súas obras venden en todo o mundo. Por ter asinado un manifiesto de denuncia da campaña de Prisa contra Cuba e Venezuela, a editora dos seus éxitos en Madrid (Santillana, do grupo Prisa-El Pais) recusou editarlle novos títulos endebén non deixase de vender os seus grandes éxitos. “Escrebendo conseguin gañar abondo para viver, mais polo activismo político non só non che pagan senón que chas fan pagar caro”, declara nunha entrevista publicada no sitio Jotdown.
Carlo Frabetti fala con admiración do socialismo cubano mesmo contra o critério reaccionário da editorial que vende con grande éxito os seus libros en todo o mundo.
“Escribín un manifiesto que asinamos cen persoas denunciando a campaña de Prisa contra Cuba e Venezuela e deseguida souberon que fora eu quen o redactara. Os meus amigos dentro de Prisa chamáronme miñaxoia: non comprendian como escribira semellante texto. A denuncia era contra o Grupo Prisa e contra escritores e intelectuais que asinaran un manifesto pedindo democracia en Cuba. Nós contestamos preguntando por qué non pedían democracia en España. Eis a idea. Ao saberen que fora eu quen redactara o manifesto e recadara asinaturas, dous libros que tiña pendentes de publicación chegáronme de volta por correo. Pasado un mundo de tempo, chamáronme de Santillana para volver editar con eles”.
Frabetti é o autor non cubano máis lido e reeditado en Cuba. “Visitei regularmente Cuba a partir e 2002. Nunha das primeras conversacións con Fidel (co que tiven o privilexio de traballar e discutir) preguntoume que fora o que máis me sorprendera de Cuba e contesteille: “que os rapaces non choran e que os maiores non lles berran”. En España ou en Italia, a publicidade é agresiva e pode que te cheguen mil impactos diarios, un cada minuto. Eis a razón de vivirmos rodeados de nenos fóra de si, a pedir cousas sen parar, e de pais que corrixen aos pequenos. En Cuba non ves cativos chorando nin maiores a berrarlles, dúas cousas que teñen moito que ver coa ausencia de publicidade e de consumismo desaforado”.
“Segue a pensar que o modelo é Cuba?”, preguntan a Carlo Frabetti na entrevista con Jottdown. “Nunca dixen que o modelo fose Cuba: o que eu afirmo é que Cuba probou que o socialismo é posíbel, mesmo coas sortes de cara e coa bota dos Estados Unidos enriba. Os cubanos cometeron moitos erros, non son perfectos, mais están no bon camiño. Un exemplo: se os Estados fosen persoas, Cuba sería unha boa persoa, cos seus erros e defectos, mentres Estados Unidos, Alemania, España, Italia, serían Al Capone ou Jack el Destripador. Ou as dúas cousas de vez. En Cuba pode haber racismo, machismo, corruptela, todo, mais ten un nivel de solidariedade e unha vontade de superación exemplares”.
“Para nós, igual que para Venezuela e Nicaragua, é evidente que o cerco estréitase”, dixo Raúl Castro 26 de xullo en Santiago de Cuba. O Primeiro Secretario do Partido Comunista cubano resumía con estas palabras o panorama internacional resultante das políticas dos EUA caracterizadas polo desafio ao dereito internacional, a violencia, o entrometimento ou a brosma manipulación da verdade histórica.
