Abraido e furioso pola liberación cubana en 1959, Estados Unidos emprendeu outra guerra contra Cuba na que aplicou todos seus recursos. Endebén, a Revolución asinou con sangue o seu socialismo cubano e venceu en Girón; con heroísmo incomprensibel para eles o povo fíxose Maceo na Crise de Octubro. Estados Unidos iniciou daquela unha forma de guerra sistemática, ilegal e inmoral contra Cuba, que continúa deica hoxe.
Terra Sen Amos – ACN 19/03/16 A Orde de Martí, a máis alta distinción da República de Cuba, foi entregada sexta feira 18 ao presidente da República Bolivariana de Venezuela, Nicolás Maduro. Cuba, representada polo presidente Raúl Castro e o pleno da equipa de governo, rendeu unha homenaxe á Revolución Venezuelana mentres as comisións de ambos paises asinaron o Plano Anual de Colaboración dirixido a afortalar o intercambio comercial e económico e áreas de interese común. Cuba ratifica ao seu máis alto nivel o compromiso con Venezuela horas antes de o avión presidencial norteamericano pousar na Habana.
Granma – 18/03/16 Véspera da visita a Cuba do presidente dos Estados Unidos, o ministro de Estado (Chanceler) Bruno Rodriguez Parrilla reconhece em rolda de prensa a posição de Obama contra o bloqueio e os chamamentos reiterados que fez ao Congresso, porem assinalou que medidas de normalização anunciadas pela Casa Branca desde 17 de decembro de 2014, representaran pouca diferenza no feito real da interferêmcia económica e política e não resultaram a causa do carácter integral e opresivo das leis norteamericanas aplicadas ilegalmente a Cuba. Goberno de Cuba estuda alcance e efeitos práticos das últimas medidas.
Cuba ratifica sua vontade de avançar nas relações com os Estados Unidos da América, na base da observância dos princípios e propósitos da Carta das Nações Unidas e dos princípios da Proclama da América Latina e do Caribe como Zona de Paz. Nun editorial publicado no diario Granma, o governo de Cuba recorda a heróica resistência do povo, a sua lealtade aos princípios e a defesa da independência e a soberania nacionais, em primeiríssimo lugar. Tais valores, não negociados em mais de 50 anos, conduziram ao atual governo dos Estados Unidos da América a admitir os danos severos que o bloqueio tem causado ao povo de Cuba e o reconhecimento do fracasso da política de aberta hostilidade para com a Revolução. Nem a força, nem a coerção econômica, nem o isolamento conseguíram impor a Cuba uma condição contrária a suas aspirações forjadas em quase século e meio de heróicas lutas.
Robert Ménard fundara Reporters sans Frontières (RSF) como celador do xornalismo en Cuba, e deuse o caso, nos 90, de alguén chamarlle a atención para o feito de os xornalistas asasinados en México (120 nas 5 últimas décadas) non merecer liña da ONG, ou mesmo relearlle a súa condición de mártires da liberdade de expresión a estes sentenciados a morte por man de conspiradores sentados na administración mexicana con licencia outorgada a norte do río Tijuana. Os problemas de censura concentrábanse nos paises abrigados baixo capa do Império, mais Robert Menard teimaba dar a un pais pequeno e sen recursos como Cuba, sitiado por Norteamérica, a condición de censor entre censores. Menard aparece agora na TV falando con familias sirias refuxiadas na vila francesa de Béziers, non para se interesar polas súas liberdades senón para botalos, porque o que fóra fundador de RSF é agora alcalde de Béziers polo partido de Marine Le Pen.