Novos capítulos da permanente guerra cultural contra Cuba (I)

Misión Verdade, 12 de febreiro de 2021.

Máis do 70% da poboación cubana naceu baixo o bloqueo de Estados Unidos cara a Cuba, único do seu tipo no mundo pola súa duración pero tamén pola capacidade do pobo para resistir e sortear unha agresión continua. Iso moldeou o ser e facer da sociedade cubana. Costumes, hábitos, modos de vida, condutas, percepcións, creación e referencias da cultura cubana foron anotados a pé feito polo goberno dos EUA, nomeadamente na interacción cos novos elementos de comunicación centrados en Internet e as redes sociais.

A arañeira de medios de comunicación e propaganda ben pagos polo goberno dos EUA para intoxicar Cuba, traballa arreo nas redes sociais da illa para vender insolidariedade, individualismo, monetarismo e privilexios para os ricos.

O Movemento San Isidro (MSI) aparece na escena política logo de o goberno de Cuba publicar, en xullo de 2018, o decreto 349/2018 que regula a actividade artística e aparecer obxeccións entre artistas cubanos. O instrumento legal entraría en vixencia 7 de decembro, pero foi criticado por figuras que apoian ao goberno revolucionario, como Silvio Rodríguez, e recibiu forte oposición doutros artistas, entre os que se contan algúns que participan do mercado artístico global.

As protestas contra o decreto, algunhas violentas e levadas a cabo con desafío das leis, ocasionaron detencións a persoas vinculadas ao MSI que buscaron escalar o conflito antes que dialogar, mesmo despois de seren liberados.     O debate e diversos encontros entre autoridades e sectores da cultura, precederon a decisión do goberno de suspender o decreto e sometelo a revisión.

A campaña do MSI buscou involucrar a quen apoian criticamente o novo estatuto e xerar polémica entre activistas e profesionais da cultura, apoiados pola embaixada dos EUA na Habana que, no seu momento, publicou chíos en defensa da liberdade artística, cun lema ben pouco diplomático: Non ao Decreto 349. O persoal da embaixada ten intervido nos medios de difusión que o seu propio goberno finanza, para criar opinión sobre detencións e incidentes. Membros do MSI protestaron 9 de novembro de 2020 pola detención do rapeiro Denis Solís, que fora sentenciado a oito meses de cárcere por agresión a un oficial de policía. Seguiron protestas en nome da liberdade de expresión e  a liberación de Solís.

Pasaran tres meses destes sucesos, e foran convocadas no mesmo lugar tres persoas relacionadas cos feitos de novembro anterior para abrir un espazo de diálogo. Un grupo de 30 concentrouse fronte ao Mincult (Ministerio da Cultura cubano) para protestar contra varias detencións ocorridas ese mesmo día. O vice-ministro de Cultura, Fernando Rojas, invitounos a dialogar mais o grupo recusou a oferta.

A seguir, o ministro de Cultura, Alpidio Alonso, presentouse na reducida concentración e, logo de un dos manifestantes achegarlle o teléfono celular á cara, Alonso apartou o aparato que lle estorbaba a conversa co grupo, e o portador aproveitou a escusa de ter perdido o control do móbil para detonar un espectáculo mediático ao que se sumaron determinados medios dixitais difundindo o relato dunha “arremetida violenta contra os pacíficos manifestantes fronte á sede da institución”.

Tres persoas foron convidadas a dialogar na sede do Ministerio de Cultura cubano pero o MSI optou por unha manifestación para avivar o conflito e a opinión demagóxica de o Goberno dos EUA.

O presidente cubano Miguel Díaz-Canel denunciou as accións promovidas contra funcionarios e entidades do Estado, en actuacións provocadoras que parecen ignorar o asañamento do Bloqueo contra Cuba (1)

De xeito sincronizado, en Miami, a sucursal do MSI, manifestouse a prol dos detidos e os supostos agredidos. Como é sabido, os feitos de novembro tiveron eco mediático ao se declararen algúns membros do MSI en folga de fame para reclamar a liberdade de Solís.

A novidade, que non o é tanta, é que se circunscriba a polémica en torno ao Mincult; iso dá unha idea da axenda en curso. Non se trata só de combater unha decisión legal senón de negar o diálogo, ofrecido en múltiples ocasións, para atizar o conflito. As transmisións en vivo en redes sociais (coma Facebook Live) evidencian que o fin é a propaganda, tal como aparece ás claras no chío da Embaixada de Estados Unidos en Cuba.

Xaneiro 29, medios como Cibercuba aseguraban a detención dos rapeiros Maykel Osorbo e Omar Mena do MSI ao saíren das súas casas na Habana e Santa Clara, respectivamente. Outro detido sería o artista Luís Manuel Otero Alcántara cando se dirixía a manifestarse ao Capitolio.

Outras denuncias foran as da detención do rapeiro Maykel Castillo, integrante do MSI á saída da súa vivenda, e do artista Yasser Castellanos fronte á escaleira do Capitolio. O mesmos medios que deron a nova, indicaron que os detidos foron liberados horas despois; con todo, a narrativa vitimista persiste.

Febreiro 2, un reporteiro do sitio ADN Cuba, administrado desde Estados Unidos, recoñecía nun vídeo que circulou polas redes, recibir entre 150 e 200 dólares para cubrir a información.

Cubalex, unha ONG que funciona con fondos provenientes da National Endowment of Democracy (NED) e que en Cuba ten como voceira a Tania Bruguera, chamou a tomar o Capitolio da Habana, coma na recente incursión en Washington.

Quen quere ser mercenario? O negocio dos fondos

A propaganda viral busca mostrar ante o mundo un clima de ingobernabilidade en Cuba respondido polo goberno mediante un escurantismo incurabel o que estaria dando lugar a un clima xeral de desconfianza e descrédito de cara ao goberno.

En 2013 un informe publicado pola Oficina de Responsabilidade Gobernamental de Estados Unidos (GAO polas súas siglas en inglés) dixo que a administración Obama impulsara unha rede social equivalente a Twitter chamada Zunzuneo que pretendía construír unha audiencia cubana, na súa maioría persoas novas, que logo sería inducida a disidencia. Así o recoñeceu o entón administrador da USAID, Rajiv Shah.

En xuño de 2017 o expresidente Trump volteou os sinos a rabear contra políticos, xornalistas, escritores e artistas defensores da Revolución Cubana creando a O Comando Especial para Internet por vía dunha disposición da Presidencia, co obxectivo de contratar netcenters (manexadores de bots), cibermercenarios e youtubers organizados a traveso dos medios creados, organizados e pagos por Washington.

Orixinal publicado por Misión Verdad e traducido ao Galego para TSA por Rosalía Eiras.

Nota

1 https://platform.twitter.com/embed/Tweet.html?dnt=false&embedId=twitter-widget-0&frame=false&hideCard=false&hideThread=false&ide=1354610865664909312&lang=é&origin=https%3A%2F%2Fmisionverdad.com%2Finvestigaciones%2Fnuevos-capitulos-de-a-permanente-guerra-cultural-contra-cuba&theme=lixeiro&widgetsVersion=889aa01%3A1612811843556&width=550px

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *