“O fenómeno das mulleres na Revolución é unha revolución dentro doutra revolución. Se alguén preguntase que é o máis revolucionario que está a facer a Revolución, responderiamos que o máis revolucionario que está a facer a Revolución é precisamente isto: a revolución que está tendo lugar nas mulleres do noso país. Se alguén quixese saber que foi o que máis nos aprendeu a Revolución aos revolucionarios, responderiamos a lección que están a darnos as mulleres”. Eran palabras de Fidel na clausura da V Plenaria Nacional da FMC, 9 de decembro de 1966, reproducidas 8 de marzo na prensa de Cuba.
“De feito, esa forza potencial é superior á que os máis optimistas de nós poderiamos ter previsto nunca. Se cadra no fondo de nós había un algo de menosprezo non consciente pois que a realidade está a probar, apenas iniciado o camiño, todas as posibilidades e todo o papel que a muller pode xogar nun proceso revolucionario (…).
“E se as mulleres coidasen que a súa situación dentro da sociedade é unha situación óptima, se as mulleres entenden que a súa función revolucionaria dentro da sociedade cumpriuse, estarían cometendo un erro.
“A nós parécenos que as mulleres teñen aínda moito por loitar, que teñen moito por facer, moito para chegaren ao lugar que realmente deben ocupar (…).
“Se as mulleres no noso país eran dobremente explotadas, eran dobremente humilladas, iso significa que nunha revolución social as mulleres deben ser dobremente revolucionarias”.
“E isto talvez explica, ou contribúa a explicar por que a muller cubana apoia tan decididamente á Revolución, tan afervoadamente á Revolución, tan firmemente á Revolución, tan fielmente á Revolución. Porque é unha revolución que significa para a muller dúas revolucións e unha dobre liberación: a da muller formando parte dos sectores humildes do país, dos sectores explotados do país; e discriminada non xa como traballadora, senón discriminada como muller dentro desa mesma sociedade explotadora”.
