TSA – Axencias

Miguel Díaz-Canel,  presidente da República de Cuba, compareceu domingo en directo pola rede de radio e televisión nacional para recordar o que significou a remontada do bloqueo e do asedio ás finanzas do  país e ao sector enerxético co obxectivo de asfixiar a economía e provocar a revolta que os EUA e os seus incondicionais arelan, e denunciou o previsto oportunismo dunha campaña ideolóxica que suspira por unha presunta intervención humanitaria da previsíbel feitura reaccionaria que as que chegaron repetidas veces ao continente coma limiar de intervencións militares e manobras de ocupación de dereitos, soberanía e independencia dos pobos. Díaz Canel recordou que no segundo semestre de 2019, o goberno anunciara unha conxuntura difícil, precipitada por unha sucesión de  243 medidas restritivas que remataría coa inclusión de Cuba nunha lista de países patrocinadores do terrorismo. A seguir resumimos a importante intervención do presidente de Cuba.

“Habendo países que se acomodan a estas decisións, outros non toleran a imposición. Todas estas restricións propiciaron o atranco súpeto de varias fontes de ingreso de divisas como o turismo, as viaxes de cubanos-americanos ao noso país e as remesas. Fíxose un plan para desacreditar as brigadas médicas cubanas e a colaboración solidária que presta Cuba que ingresaba por ese concepto unha parte importante de divisas.

Induciron desde fóra unha situación de desabastecemento no país, sobre todo de alimentos, medicamentos, materias primas e ingresos para podermos desenvolver os nosos procesos económicos e produtivos que tributan asemade ás exportacións. Están interferidos dous elementos de importánci: a capacidade de exportación e a capacidade de investir recursos. E, desde os procesos produtivos, poder desenvolver bens e servizos para a nosa poboación.

Tamén temos limitacións limitacións en combustibeis e pezas de reposto e todo isto provocou un nivel de insatisfacción, unido a problemas acumulados que nos puidemos resolver e que viñan desde o Período Especial unido a unha feroz campaña mediática de desacreditación como parte da guerra non convencional que trata de fracturar a unidade entre partido-estado e pobo; que quer presentar ao goberno como insuficiente e incapaz de proporcionar benestar ao pobo cubano e que pretende enarborar desde unha posición do goberno dos Estados Unidos que con eles se pode aspirar ao progreso dun país como o noso.

Receitas hipócritas ben coñecidas, discursos mentireiros que se repiten en toda a historia dos Estados Unidos cara a Cuba. Como interviron no noso país, como se apropiaron da nosa illa en 1902, como mantiveron unha dominación da nosa illa na etapa da seudorepública e como eses intereses foron golpeados pola Revolución cubana triunfante.

Durante 60 anos, mal lles custou aturar o exemplo da Revolución cubana e non deixaron de aumentar o cerco.  Aplicaron un bloqueo inxusto e criminal, e cruel, recrudecido agora en condicións de pandemia con ruindade manifesta. Bloqueo e accións restritivas que nunca aplicaron a ningún outro país, nin contra os que eles consideran os seus principais inimigos. Unha política encarnizada contra unha pequena illa que só aspira a defender súa independencia e soberanía e construír con autodeterminación a súa sociedade de acordo aos principios que máis dun 86 % da poboación apoiou no exercicio amplo e democrático que convocáramos para sancionar actual Constitución da República de Cuba.

No medio desas condicións veu a pandemia a Cuba e a todo o mundo, incluíndo aos Estados Unidos. Afectou a países ricos e hai que dicir que nin EUA nin outros países ricos tiveron toda a capacidade para se defenderes dos seus efectos nos inicios, e en moitos deses países de primeiro mundo, con moitas máis riquezas, colapsaron os sistemas de saúde, as salas de terapia intensivas. Os pobres foron desfavorecidos porque non existen políticas públicas orientadas ao pobo e os indicadores amosaron, con relación ao enfrontamento da pandemia,  que os seus resultados foron peores ca os de Cuba en moitos casos.

UN DOS ÍNDICES DE VACINACIÓN MÁIS ALTOS DO MUNDO

Así fomos avanzando, controlando brotes e rebrotes, cunha capacidade tremenda de sacrificio do noso pobo, dos nosos científicos, do noso persoal da saúde; case todo o país involucrouse neste esforzo. Creáronse cinco candidatos vacunales, entre os que aparece como xa recoñecida a primeira latinoamericana. Cuba está a vacinar á súa poboación. É un proceso que toma tempo. Hai que producir as vacinas, pero nestes momentos temos un dos índices de vacinación máis altos do mundo e en poucas semanas superamos o 20 % de vacinación da poboación, un proceso que continúa.

Nos últimos meses empezaron a circular cepas máis agresivas e contaxiosas. En primeiro lugar, os contaxios prodúcense a unha velocidade que supera as capacidades que puidemos crear para tratalos en institucións estatais. Por outra banda tivemos que acudir a abrir capacidades noutros centros e ao abrir máis número de centros, aos cales tamén temos que darlles unha prioridade enerxética aínda no medio de problemas enerxéticos acumulados que nos provocaron apagóns, a cantidade de circuítos que temos que protexer para que se atendan os pacientes de covid provoca que sexan  máis os circuítos que quedan con posibilidades de facer cortes molestos, pero necesarios, porque temos que restablecer as nosas capacidades de xeración eléctrica. Iso ocorreu nestes días e provocou irritación, incomprensión, preocupacións e afectacións á poboación.

Ao ter máis enfermos, hai máis consumo de medicamentos, e tamén nosas reservas de medicamentos vanse esgotando mentres as posibilidades de adquirilos son un reto. Ante a falta de capacidades nun grupo de provincias, houberamos de convocar á familia para implicalos nunha participación máis directa, responsabel. Non nos casamos de admirar no medio desta situación esa capacidade de resistencia creativa que ten o noso pobo. E como con estes valores, acompañados de responsabilidade e de unidade, no menor tempo posibel, con vacinación e con comportamento responsable, cumprindo as medidas hixiénico- sanitarias, o illamento social e o distanciamento físico, sairemos decontado deste pico pandémico que non é só un caso cubano.

De maneira covarde, suiña, oportunista e perversa,  a partir das situacións máis complicadas que tivemos en provincias como Matanzas e Ciego de Ávila, os que sempre estiveron a prol do bloqueo e serven como mercenarios de rúa do cerco ianqui, manifestáronse con consellos de axuda humanitaria e de corredor humanitario. Todos sabemos de onde veñen. Buscar imppor a opinión de o goberno cubano ser incapáz de saír desta, coma se eles estivesen tan interesados en resolveren os problemas de saúde do noso pobo.

Sequeren ter un verdadeiro xesto con Cuba, se queren preocuparse do pobo, arríen o bloqueo e verán como tocamos. Por que non o fan? Porque non teñen valor para rematar co bloqueo? Que fundamento legal e moral ten osque defenden que un goberno estranxeiro aplíque esa política a un país pequeno no medio de situacións tan adversas?.

Non é iso xenocidio? Non é crime de lesa humanidade? Pretenden que somos unha ditadura, unha ditadura que se preocupa por darlle a toda a súa poboación saúde, que busca o benestar xeral, que  no medio destas situacións é quen de ter programas e políticas públicas en función de todos; que aspira a vacinar a todos cunha vacina cubana, porque sabiamos que ninguén nos ía vender vacinas e non tiñamos diñeiro para ir ao mercado internacional a comprar vacinas. Que ditadura máis estraña!

Agora están a bradar que somos asasinos Onde están os asasinados en Cuba? Onde están os desaparecidos? Porque outros países que sufriron estes eventos de picos pandémico non foron na prensa atacados nin reclamaron para eles unha intervención humanitaria, nin se lles armaron estas campañas de descrédito coma as que lazaron contra nós.

A vida, a historia e os feitos proban quen está detrás de todo isto: que é asfixiar e acabar coa Revolución e para iso están a tratar de desalentar ao noso pobo de confundir. Cando as persoas padecen condicións severas como as que estamos a vivir, ocorren feitos como os que vimos hoxe en San Antonio de los Baños.

En San Antonio de los Baños, un grupo de persoas concentrouse nun dos parques máis céntricos da cidade para protestar e reclamar. Quen eran esas persoas? Persoas de pobo que están a vivir parte das carencias e dificultades; persoas revolucionarios que poden estar confundidas e que poida que non teñan todos os argumentos ou que estaban a expresar as súas insatisfaccións. Eses dous grupos de persoas facíano dunha maneira distinta,  buscaban un argumento e pedían unha explicación. O primeiro que dicían era “eu son revolucionari@” “eu apoio á Revolución”.

Un grupo de manipuladores prestábanse aos designios desas campañas que saíron nas redes sociais. O famoso SOSMatanzas ou SOSCuba, o chamado ao cacerolazo para que en varias cidades de Cuba houbese manifestacións deste tipo e revolta social.

Isto é criminal, cruel, sobre todo neste momento onde temos que conseguir que as persoas estean na casa, recollidas, para se protexeren. Coa moral que dá a Revolución, os revolucionarios de San Antonio dos Baños, as autoridades da provincia, un grupo de compañeiros da dirección do país presentámonos a San Antonio dos Baños. Os revolucionarios entrentáronse aos contrarrevolucionarios; falamos cos revolucionarios e con algúns que poden ser non revolucionarios pero que estaban a pedir argumentacións. Despois percorremos a vila para demostrar que en Cuba a rúa é dos revolucionarios.

Mentres iso está a ocorrer sabemos que hai outras localidades do país, onde grupos de persoas en determinadas rúas e prazas concentráronse movidas tamén por eses propósitos tan malsanos.

Convocamos a tod@s @s revolucionari@s a saír ás rúas a defender a Revolución en todos os lugares. As rúas son d@os revolucionari@s e o Estado ten toda a vontade política para dialogar, pero tamén para participar.  Non imos entregar a soberanía, nin a independencia desta nación. Terán que pasar por riba do noso cadaver se queren acabar coa Revolución”.