EUA retiram Cuba da lista de estados promotores do terrorismo

Agências -Redacção de TSA.
O secretário do Estado dos Estados Unidos resolveu rescindir a designação de Cuba como Estado Promotor do Terrorismo, que se torna efetiva desde 29 de maio. A lista de Estados Terroristas foi elaborada de forma unilateral por Washington, e Cuba foi incluída desde 1982. A partir dessa data, Cuba foi objeto de ataques terroristas procedentes do território dos EUA, porém as acussações contra o governo cubano por difundir a violéncia com objetivos políticos, probaram carecer de qualquer fundamento.

O porta-voz do Departamento de Estado norte-americano, Jeff Rathke, em uma nota oficial indicou que “o prazo de 45 dias de notificação ao Congresso expirou e o secretário do Estado adotou a decisão final de rescindir a designação de Cuba como Estado Promotor do Terrorismo, que se torna efetiva hoje, 29 de maio”. A nota precisa que os Estados Unidos mantêm significativas preocupações e divergências com Havana, mas não existem critérios relevantes para manter essa política e a ação reflete a convicção estadunidense de que Cuba reúne os critérios para ser excluída.
Para ser efetiva, a decisão requer de sua publicação no Federal Register, o jornal oficial estadunidense, embora a repartição diplomática assegurasse que a decisão se torna efetiva de imediato.

tres

Guía para entender as conversas entre Cuba e EUA

Sergio Alejandro Gómez – Granma
WASHINGTON. Pasaron cinco meses despois de os presidentes Barack Obama e Raúl Castro anunciar 17 de decembro o seu propósito de abriren novo capítulo nas relacións entre Es­tados Unidos e Cuba. A terceira rolda de conversas a nivel de funcionarios, desentorna agora a porta para o izado de bandeiras nas misións de Washington e Habana. Estamos na encrucillada dun camiño máis longo e empenado. Granma comparte cos seus lec­­tores sete enfoques para axudar a entender as dimensións do que está a suceder entre A Habana e Wa­shington e a etapa que se aveciña.

A delegación de Cuba, no inicio da terceira rolda de conversas en Washington
A delegación de Cuba, no inicio da terceira rolda de conversas en Washington

1. Os presidentes tomaron unha decisión; agora compre levala á práctica.

Dezasete de decembro, entre outras noticias de importancia para ambos povos, Raúl Castro e Barack Obama anunciaron xuntos a súa vontade de restablecemento de relacións diplomáticas, rotas hai máis de medio século. A declaración dos presidentes ten de ser validada polas administracións de canaseu país para materializar o paso. As reunións establecerán as bases da nova relación diplomática, para evitar os erros do pasado.

2. Ningunha das partes puxo condicións ás reunións, endebén os media falaran de cláusulas previas entre as partes.
Tanto os diplomáticos cubanos co­mo os de EUA falaron dun clima de reciprocidade, sen inxerencias e con respecto á profesionalidade. Porén, Cuba precisou que sería necesario proceder antes ao fin da súa inxusta inclusión na lista de países terroristas e a situación da súa misión en Washington, que careceu de servizos bancarios por máis dun ano. Ambos atrancos están en vías de solución. A parte estadounidense falou sobre a mobilidade dos seus representantes na futura embaixada na Habana (a dos diplomáticos cubanos está limitada en Washington) así como o acceso dos cubanos ás súas instalacións.
Para Cuba é de rigor aterse ás Con­vencións de Viena sobre Relacións Diplomáticas e Consulares, que establecen o cumprimento das leis do país anfitrión e a non inxerencia en asuntos internos. Unha misión debe poder relacionarse coas persoas do país anfitrión, mais respectando preceptos e normas, explicou un diplomático cubano. Seguir lendo Guía para entender as conversas entre Cuba e EUA

Fidel recorda a Hollande o exemplo de cooperación de André Voisin

África Baña – Terra Sen Amos

O papaventos das axencias de notícias do Gran Capital dí que é notícia o anticiclón de Washington que move unha airexa para o Caribe. Un diagnóstico de comenencia. Algúns abonados destas oficinas de avisos pactados nas bolsas de cambio, repiten que “Cuba está de moda”, un pretexto para non explicar que anteonte eran partidarios de aillar a Cuba. No concurso do avestruz colonialista, a nota máis alta é a do xornal de referencia de Madrid, El Pais, de propriedade norteamericana (Liberty Acquisition Holdings) quen insiste en afirmar que “Cuba comeza dende cero” despois de Obama tenderlle a man. Quen me dera a Posición Cero, repite este grupo de capital. De cero? Na rolda de despedida de François Hollande, no aeroporto da Habana, o presidente de Cuba declárase satisfeito polos resultados da visita. Por se alguén non se decatara, Raul Castro repara nun feito significativo: cando un presidente anfitrión chega deica o avión do mandatario que ven de visita, a lingua diplomática fala de concordia. A seguir indica que a recuperación das relacións con EUA van ao ritmo que marca Cuba, expresión diáfana para recordar que a illa ten o seu tempo e que o veciño do norte,  por exemplo, tomouse medio século para cambiar o seu. Os diplomáticos de EUA teñen restriccións en Cuba? Aos de Cuba nos EUA non lles dán máis facilidades, se cadra menos.

Hollande é o primeiro mandatario da UE que visita Cuba e recibe a honra de ser despedido polo presidente ao pé do avión.
Hollande é o primeiro mandatario da UE que visita Cuba e recibe a honra de ser despedido polo presidente ao pé do avión.

 

“Temos de guiármonos polos acordos internacionais sobre o comportamento dos diplomáticos, aprobado na Convención de Viena de 1948, pero van ben as conversas”, di Raúl. A impaciencia do librecambio teima en falar de negocios, sinónimo do futuro sen memoria soñado polas axencias, e o presidente cubano recordaque “a posición común da Unión Europea no debeu existir nunca: foi algo importado e en Inglés”. A seguir fixo unha homenaxe a eivados permanentes e feridos nos atentados da mafia: “Agora tírannos o título honorífico de pais terrorista: que caste de terrorismo é o que pon os mortos cando os agresores non poñen ningún?”, lembrou Raúl.
A equipa de Hollande tiña programada unha breve visita a Fidel. Afinal conversaronmáis de dúas horas. Con Hollande, Fidel falóu de André Voisin, o técnico francés que só puido ver realizado nos campos de Cuba o seu soño de mellorar o gado en pasto libre e natural. Voisin quixo ser enterrado en Cuba. Representa o mellor da cooperación con Francia, no outro extremo da Posición Común proposta por Aznar (presidente de honra do PP) e endosada naquela altura por Paris, cando facer tal era agravar o cerco a Cuba para alén do límite. Os da posición Partir de Cero non foron nin citados na Habana.

Rajoy conserva o herdo de Aznar nunha UE que ten presa por liquidar a Posición Común

 A. Roade -Terra Sen Amos.
Sócios clave da UE manifestan a súa presa por liquidar a sanción comunitaria contra Cuba, a Posición Comun propugnada por Aznar en 2006. En menos que pasa unha borrasca, os paises conformados con aquela directiva contraria ao Dereito Internacional, quixeran non tela asinado nunca.  A cordial recepción de Bruno Rodríguez, ministro de Estado de Cuba, en Italia Francia, Holanda, Bélgica e Luxemburgo, e o seu diálogo con altos responsabeis da Unión Europea e a Unesco, marcan un novo éxito diplomático cubano na UE, apenas notado na prensa española. Á foto da sanción oportunista contra Cuba sucédelle coma a dos Catro das Azores (2003) na que dous retratados (Durán Barroso e Tony Blair) aseguran que foran enganados e os outros dous (Aznar e George Bush) preferirían censurar a imaxe. Avisado polo departamento de Estado de Washington, o governo de Rajoy devecía por marcar distancias con Aznar pero non tivo mellor idea que enviar ao ministro García Margallo a Habana para dar consellos democráticos. O paternalismo do PP está demostrando ser o procedimento máis caro para non dar aberto ningunha porta con Cuba. Para empeorar un anaco máis o panoorama, Rajoy mantén a guerra mediática contra Venezuela, e o membro da UE chamado por historia común a ser interlocutor privilexiado con Cuba, conserva o herdo de Aznar e convértese de feito en gardador único dunha Posición Común que dí querer cambiar.

Mália a súa declarada vontade de liquidala, Rajoy convértese de feito en celador da Posición Común de Aznar, da que renega a UE
Mália a súa declarada vontade de liquidala, Rajoy convértese de feito en celador da Posición Común de Aznar, da que renega a UE

Eduardo Galeano, cronista do mundo ao revés e amigo de Cuba

 

ggal

Belarmino Vázquez – Terra Sen Amos

Cronista do mundo ao revés, do “medio mundo que vive en guerra contra os pobres cando debería estar en guerra contra a pobreza”, Eduardo Galeano será recordado como valedor da América en guerra contra o imperialismo. Na morte de Rockefeller, dono do mundo, rei do petróleo, Galeano foi relator único da súa autópsia: “Non lle atoparon escrúpulo ningún”. Consecuente inimigo do Bloqueo, o mago uruguaio nunca deixaba de tirar do sombreiro das palabras un reproche polo xeito de a Revolución gobernar a información no medio do cerco, crítica de turista, amigo, non revolucionário, que os revolucionários bloqueados acollían con paciencia sen límites. Xa tocado de morte  polo cancro, Galeano escrebeu o limiar do último libro de Salim Lamrani “Cuba, os medios e o desafío da imparcialidade”, editado en Nova  York pola Monthly Review, no que repasa con ironía os agravios clásicos da contra-revolución e declárase conforme con moitos deles. Mais no remate, engade: “O que non contan os inimigos de Fidel Castro é como puxo o seu peito contra as balas cando chegou a invasión; nin din que afrontou furacáns de igual a igual ou que conserva a vida porque safóu de seiscentos trinta e sete atentados, ou que a súa contaxiosa enerxía foi decisiva para transformar unha colonia en país; non din que debeu ser un feitizo Mandinga ou un milagre divino o feito de Cuba termar contra dez presidentes norteamericanos que  afiaban coitelos e garfos en privado e puñan cara de Dereitos Humanos no balcón; e tamén non contan que Cuba é un raro país que renunciou a competir no campionato mundial de felpudos e que, no medio do cerco,  a Revolución é como é e non como quixeran os revolucionarios”.

Conferenciante en Galiza en várias ocasións (nomeadamente na Aula Castelao de Pontevedra en 1993 e 2003) Galeano confesábase herdeiro da ironía, o estilo conciso e claro e a vontade de ser comprendido das “Cousas”, o relato breve transparente, de alta tensión levado por Castelao ás súas conferencias do exilio en Montevideo ás que asistira o autor de “As veas abertas de América Latina” de rapáz.

Asociación de Amizade Galego-Cubana “Francisco Villamil"

Visit Us On TwitterVisit Us On Facebook