Arquivo da etiqueta: Os Cinco

ENTREVISTA CO ADVOGADO LEONARD WEINGLASS

Deixa o teu comentario.

Un Tribunal do Onceno Circuito de Apelaciones de Atlanta ratificou este mércores os veredictos de culpabilidade dos Cinco antiterroristas cubanos, prisioneiros en cadeas norteamericana dende 1998, e anulou as sentenzas de tres deles cuxos casos deberán ser revisados en Miami.

Ratificáronse as sentenzas de René González (15 anos) e Gerardo Hernández (dúas cadeas perpetuas máis 15 anos). Neste último caso a decisión do panel foi 2-1. Nunha opinión de 16 páxinas a xuíza Phyllis Kravitch afirma que o Goberno non presentara evidencias abondas para probar que Gerardo era culpabel do cargo de tentativa de homicidio.

Os casos de Ramón Labañino (cadea perpetua máis 18 anos), Fernando González (19 anos) e Antonio Guerrero (cadea perpetua máis 10 anos) foron enviados para revisión a Florida.

Será o xuíz Joan Lenard quen deba convocar unha audiencia para emitir o próximo fallo. Lenard foi quen ditou no 2001 as desproporcionadas condenas impostas aos Cinco. A decisión de 99 páxinas da Corte de Atlanta, redatada cunha linguaxe politizada allea a un texto legal que favorece explicitamente a posición do goberno, ditaminou que “carecían de mérito” os argumentos da defensa referidos aos cargos en apelación.

cartel2_15_06_2008

Arleen Rodriguez entrevistou para Cubadebate a Leonard Weinglass, advogado de Antonio Guerrero e membro do equipo de xuristas que leva a defensa dos Cinco cubanos presos nos Estados Unidos. O diálogo foi transmitido orixinalmente na Mesa Redonda, programa estelar da Televisión Cubana, o xoves 5 de xuño 2008.

Arleen Rodríguez.- ¿Que din en síntese as 99 páxinas do fallo da Corte de Apelacións de Atlanta?

Leonard Weinglass.- Que revogaron as cadeas perpetuas de dous, as de Antonio e de Ramón, e que hai unha revisión do proceso novamente en Miami ante a xuíza Lenard. A sentenza de Fernando vai reducirse.

Arleen Rodríguez.- Pero Ramón e Antonio teñen cargos diferentes de Fernando. ¿Que significa que sexan devoltos os tres a Miami e que podemos esperar?

Leonard Weinglass.- Cuando foron arrestados os Cinco en 1998, o Pentágono e o Ministerio de Xustiza fixeron unha declaración dicindo que a seguridade nacional de Estados Unidos non fora afectada. Agora, despois de estar 10 anos en prisión, temos unha confirmación dos tribunais de que non houbo espionaxe e que ningunha información de alto segredo fora obtida nin trasmitida. Iso atopouno así o Tribunal, e aínda así remítenos a unha nova revisión e non estamos seguros de cál sería a nova sentenza; en todo caso non vai ser cadea perpetua, e eles poderán mesmo regresar á casa.

Arleen Rodríguez.- ¿Por que Gerardo non está incluído nesa revisión?

Leonard Weinglass.- O caso de Gerardo era o máis doado, dacordo con todos os advogados, e puido ser retirado. Porén, mesmo sendo legalmente sinxelo, dende o punto de vista político é o caso máis difícil, debido ao clima político existente en Miami. O Tribunal non tivo a coraxe de deixar a un lado unha condena por conspiración para cometer asasinato cando catro residentes de Miami foron as vítimas.

Arleen Rodríguez.- O feito de o Tribunal de Apelaciónsde Atlanta pór o expediente no Tribunal de Miami, no caso de Ramón, de Fernando e de Antonio, significa que as sentenzas foran excesivas o que xa é un recoñecemento de prática orregular. ¿Daquela, non é un sinsentido que se lle devolva á propia xuíza que impuxo esas condenas tan elevadas?

Leonard Weinglass.- É desafortunado. Nesta decisión de 99 páxinas, atopan que a xuíza Lenard cometeu erros ao sentenciar a Fernando; cometeu erros ao sentenciar a Antonio; cometeu erros ao sentenciar a Ramón; cometeu erros nas instrucións que lle deu ao xurado sobre Gerardo, e, de acordo con dous dos nosos tres xuíces, cometeu erros ao negar o cambio de tribunal. A pesar destes seis ou sete erros serios, o Tribunal de Apelacións volve o caso á xuíza Lenard.

Arleen Rodríguez.- ¿Que recursos xudiciais quedan?

Leonard Weinglass.- Temos aínda recursos. Podemos pedir 24 de xuño, a estes tres xuíces que reconsideren a súa decisión á luz de moitos dos erros cometidos. No caso de non reconsiderar este razoamento, entón temos o dereito de acodir ao Tribunal Supremo dos Estados Unidos en revisión de todos ou algúns dos asuntos que presentamos, incluíndo a xurisdicción, a oregulariedade da Fiscalía, a falla de probas contra Gerardo e outros aspectos das sentenzas deste triibunal, incluíndo o uso dun procedemento secreto en contra dos Cinco entre a xuíza e a Fiscalía. Tamén o de manter evidencias secretas que deberon ser entregadas á defensa.

Arleen Rodríguez.- O fallo chega cando o pobo norteamericano ten a súa atención colocada no tema electoral. A opinión pública non percibe outros casos coma o dos Cinco, ou o posible indulto a Luis Posada Carriles, que xa está libre nas rúas de Miami. ¿Tivo en conta o equipo de avogados a dobre moral do Goberno norteamericano en relación co terrorismo, visiblel tanto no tratamento do caso dos Cinco, loitadores antiterroristas presos, e a liberación dun terrorista confeso como Luis Posada Carriles.

Leonard Weinglass.- Sendo evidente, ista contradición non se pode sustanciar legalmente; porén, o primeiro xurado fixera unha observación sobre Posada Carriles ao que nomean como terrorista. Nesta novo fallo de 99 páxinas, non citan aquela nota o que é lamentabel.

Arleen Rodríguez.- O novo fallo tamén se produce un 4 de xuño, aniversario de Gerardo. O feito de que se confirma polo Tribunal de Apelacións a condena para un dos casos máis fráxiles que ten todo este proceso, que é a conspiración para o asasinato e, en xeral, os cargos contra Gerardo, parece un acto deliberado de crueldade contra este loitador antiterrorista.

Leonard Weinglass.- Se cadra puido non ser casualidade. Hai mesmo quen coida que foi a mantenta contra un home que serviu honradamente ao seu país. Conto, lendo as súas opinións, en particular nas primeiras 40 páxinas, nós, como advogados, vemos que están inzadas de prexuízos ideolóxicos. O feito de publicar o fallo o día do aniversario de Gerardo, pode ser visto como di.

Arleen Rodríguez.- Déanos unha razón para que poidamos seguir crendo que hai algunha posibilidade de que triunfe axustiza no sistema legal norteamericano, no caso dos Cinco.

Leonard Weinglass.- Iste caso é unha desas situacións onde creo que o goberno de Estados Unidos está a utilizar a súa Administracion de Xustiza para lograr un obxectivo de política exterior. É por iso a diferenza co caso de Posada Carriles e este caso. Un trato tan desigual erosiona a confianza na Lei, na Adoministración de Xustiza e nos tribunais.

Arleen Rodríguez.- Resuma nunha frase a súa opinión sobre este fallo do 4 de xuño.

Leonard Weinglass.- Gerardo debeu ser liberado de todas as condenas e todas as cadeas perpetuas deberon ser revogadas. Ou sexa, gañamos unha parte pequena do caso, pero o asunto da xurisdicción está aínda en suspenso. Ímolo presentar novamente ao Tribunal Supremo. Estamos preparados para seguir loitando porque Os Cinco regresen a casa e, con sorte, daremos feito. Gañamos a revogación das cadeas perpetuas, un avance non pequeno; pero estamos, realmente, moi defraudados ao non gañar a parte máis débil do caso que presentou a Fiscalía, e debímola gañar.

Arleen Rodríguez.- Refírese ao cargo tres, ¿non si?

Leonard Weinglass.- Exacto. Calquera advogado que revise ese cargo, fiscais incluidos, xa ven non se puido facer unha condena sobre probas tan ruíns; e un dos xuíces escribiu unha opinión de 16 páxinas, na que con claridade e rotundidade declara que Gerardo non era culpable deses cargos. É extraordinario que unha xuíza de 85 anos, que foi un xuíz federal de apelacións case un cuarto de século, faga unha obxección tan intensa. O pronunciamento é hist´´orico se temos en conta que ven dunha xuiza de enorme prestixio na Administracion de Xustiza norteamericana.

Arleen Rodríguez.- A xuíza Kravitch.

Leonard Weinglass.- Efectivamente. Fora nomeada por Carter, un home que cre máis nos dereitos humanos que moitos dos outros líderes nacionais. El foi escoller nun xulgado moi pequeno, en Georgia onde ela practicaba o dereito, a pesar de ter unha carreira brillante nunha das faculdades máis prestixiosos dos Estados Unidos; non atopaba traballo en ningunha sinatura de avogados grande por ser muller. Ela comprende por experiencia o prezo que as persoas teñen que pagar cando son vítimas dun prexuízo, e coido que este convencemento salienta no seu traballo.

CONCENTRACION NO CONSULADO NORTEAMERICANO DA CORUÑA PARA RECLAMAR A LIBERDADE DOS CINCO

Deixa o teu comentario.

Durante o acto de protesta, despregouse unha faixa co lema “Liberdade para os Cinco” e membros da Coordenadora entregaron nas oficinas do Consulado un escrito que reproducimos a continuación:

Concentracion no consulado norteamericano da Coruña para reclamar a liberdade dos Cinco
Concentracion no consulado norteamericano da Coruña para reclamar a liberdade dos Cinco

A atención do Cónsul dos Estados Unidos de América en Galiza Liberdade para os Cinco!

A Coordinadora Galega de Solidariedade con Cuba solicita ao consulado dos Estados Unidos de América en Galiza que transmita o seu governo a nosa petición de inmediata posta en liberdade de Antonio Guerrero, Fernando González, Gerardo Hernández, Ramón Labañino e René González.

Internacionalmente coñecidos coma Os Cinco, levan máis de nove anos presos de forma ilegal e arbitrária polo governos dos Estados Unidos polo único “delicto”de evitar accións terroristas contra Cuba e contra a propia Norteamérica dende Miami.

Antonio, Fernando, Gerardo, Ramón e René estaban infiltrados nas redes terroristas de Miami co único obxetivo de defender a seguridade do povo cubano e do seu país.

Dende o ano 1998 permanecen detidos e aillados en prisións de máxima seguridade nas que os seus dereitos foron violados sistematicamente.

A seguir condenáronnos a longas penas, incluindo a cadea perpetua, como resultado dun procedimento xurídico totalmente irregular onde se misturaron as bases legais coas políticas baixo a forte presión exercida polo “lobby” cubano de Miami.

Actualmente continuan privados dos dereitos máis elementais da lexislación norteamericana para os detidos coma o de recibir visitas das suas esposas.

O seu governo é consciente da inxusta sentenza que mantén aos Cinco en prisión, praticamente incomunicados e coas suas capacidades legais mermadas.

Diferentes entidades internacionais como a Comisión de Dereitos Humanos da ONU ou a propia Amnistía Internacional teñen denunciado a violación dos máis elementais dereitos humanos por parte do governo dos Estados Unidos no proceso xudicial e posterior condena a que se ven sometidos Antonio, Fernando, Gerardo, Ramón e René.

A Coordinadora Galega de Solidariedade con Cuba, tal como centenas de entidades, organizacións e institucións de todo o planeta, solicita mediante este escrito que o seu governo libere aos Cinco prisioneiros políticos cubanos.

Coordinadora Galega de Solidariedade con Cuba.

¿SABE QUE HAI CINCO CUBANOS PRESOS NOS CÁRCERES DE EE UU POR LOITAR CONTRA O TERRORISMO?

Deixa o teu comentario.

O 12 de setembro de 1998, o FBI detivo a Gerardo Hernández, Ramón Labañino, Antonio Guerrero, Fernando González e René González, acusados de ser axentes non rexistrados do Goberno Cubano. A súa única misión era penetrar nos grupos da mafia anti-cubana que operan impunemente en Miami para desvelar os seus planos terroristas contra o pobo cubano. Ningún deles tiña antecedentes penais, nunca foran acusados de violar a lei ou transgredir ningunha norma ou regulación; non posuían armas nin estiveran involucrados xamais en actos de violencia ou disturbios de ningún tipo. Con todo, foilles negada a posibilidade de acollerse á liberdade baixo fianza.

Desde o mesmo día do arresto, foron sometidos a confinamento solitario en cinco prisións diferentes, pechados no chamado burato durante 17 longos meses.

O xuízo celebrouse en Miami nun clima de hostilidade cara os detidos, alentada polos mesmos que conceden entrevistas a medios informativos alardeando das súas actividades delictivas contra cuba. Os membros do xurado residían en Miami; estaban sometidos a constante presión; ningún se atrevía a ser imparcial. O seu veredicto coñecíase de antemán.

Ningún cargo contra Os cinco foi probado, excepto o feito de non rexistrarse como axente estranxeiro, pero ¿que tería sido deles se aqueles aos cales vixiaban soubesen a súa identidade?

Ante a falta de probas, foron acusados de “conspiración para cometer espionaxe”. As desproporcionadas condenas respondían a unha manobra na que participaban recoñecidos terroristas como Orlando Bosch e Posada Carriles, acusados e condenados por innumerabeis crimes; entre eles, planear e ordenar a voadura dun avión de Cubana de Aviación con 73 pasaxeiros a bordo. Orlando Bosch e Freddy Lugo -compinches de Posada Carriles- nunha entrevista coa xornalista venezolana Alicia Herrera confesaron: “Puxemos a bomba…¿e que?”
Ao longo de 46 anos, son innumerabeis as agresións terroristas que Cuba sufriu, provocando a morte de máis de 3.000 persoas e máis de 2.700 feridos; gran parte desas agresións foron preparadas desde Miami.

Cuba nunca invadiu un país, nunca provocou conflito de ningún tipo contra outros pobos, pero Cuba ten dereito a defenderse.

TERRORISMO ANTICUBANO

O 22 de agosto de 2001, The Miami Herald publicou un anuncio a páxina completa no que unha organización denominada Foro Patriótico Cubano establece entre os seus principios “o recoñecemento e apoio ao uso de calquera método na loita contra Cuba”. Un dos asinantes é Orlando Bosch.

O 6 de decembro de 2005, José Basulto, xefe da organización Hermanos al Rescate, nun programa de televisión de Miami, afirmaba que “as actividades terroristas contra Cuba sempre gozaron da tolerancia do FBI”. El mesmo presumiu de ter disparado cun canón de 22 mm desde unha lancha rápida contra un hotel da Habana sen que ata agora o FBI lle teña feito a menor pregunta.

REOS DE BUSH

Ademais das desproporcionadas sentenzas dos Cinco, a Gerardo e a René, impónselles un dobre castigo: prohíbeselles que vexan as súas esposas, ás cales hai máis de seis anos que lles é negada a entrada en territorio de EE UU, violando tanto as normas esenciais norteamericanas como o Dereito Internacional Público.

Gerardo, René, Fernando, Ramón e Antonio levan máis de sete anos en prisión. O goberno estadounidense ignorou a decisión do Grupo de traballo da ONU sobre Detencións Arbitrarias. Tamén ignorou o veredicto da Corte de Apelacións do Undécimo Circuíto de Atlanta, que o pasado 9 de agosto anulou o proceso contra os Cinco e revogou as súas condenas. Eses cinco heroes están hoxe “secuestrados”, xa que non hai cargos contra eles. Non foron xulgados por ter violado as leis estadounidenses, senón porque co seu traballo¬ –ao infiltrarse nas redes criminais que existen abertamente na Florida- revelan a hipocrisía da loita contra o terrorismo e a dobre moral do Goberno do Presidente Bush, que bombardea pobos en nome da “loita antiterrorista” e acolle con beneplácito na súa propia casa a terroristas confesos.

Intelectuais, artistas, traballadores, escritores, foros sociais, organizacións de solidariedade, etc. teñen denunciado o trato inhumano que sofren os Cinco, as irregularidades do proceso e a violación das propias leis norteamericanas neste caso; incluso organizacións como Amnistía Internacional -pouco sospeitosa de simpatía cara a Cuba- dirixiron unha carta ao Departamento de Estado de EE UU compartindo as dúbidas legais que orixinaron o proceso.”(…)En calquera caso, dito rexeitamento de visitas familiares aos prisioneiros implica un aumento significativo das penas dos mesmos. No presente caso, isto é aínda de maior preocupación, dadas as serias dúbidas que xurdiron acerca da xustiza e imparcialidade con que se ditaron as sentenzas (…)”.

Gerardo, René, Fernando, Ramón e Antonio, son vítimas irrefutabeis dunha política de demagoxia, engano e terxiversación do Goberno do Presidente dos EE UU en canto á loita contra o terrorismo. Estes cinco heroes, verdadeiros loitadores contra ese flaxelo, son reos da irracionalidade da administración Bush, quen estendeu a tortura a que os somete ás súas esposas e fillos. Ante a inmoralidade dese execrabel crime de lesa xustiza, instamos a todas as persoas de ben (que, por sorte, son a maioría aplastante da humanidade) a multiplicar os seus esforzos para lograr a inmediata liberdade para os Cinco.

DECISIÓN DO GRUPO DE TRABALLO DA ONU SOBRE DETENCIÓNS ARBITRARIAS

“En vista do procedemento, o Grupo de Traballo emite a seguinte opinión:
A privación de liberdade dos señores Antonio Guerrero Rodríguez, Fernando González Llort, Gerardo Hernández Nordelo, Ramón Labañino Salazar e René González Sehwerert é arbitraria, está en contravención do artigo 14 da Convención Internacional de Dereitos Civís e Políticos.

Tendo emitido esta opinión, o Grupo de Traballo solicita ao Goberno que adopte as medidas necesarias para remediar esta situación, de conformidade cos principios expresados na Convención Internacional de Dereitos Civís e Políticos. (Adoptado o 27 de maio de 2005)

CONSIDERACIÓNS E CONCLUSIÓN DO UNDÉCIMO CIRCUÍTO DE APELACIÓNS DA CORTE DE ATLANTA

Consideracións

“Cando os xurados son seleccionados entre unha comunidade na que son evidentes os sentimentos de hostilidade cara a un acusado (…) a Corte debe examinar os diferentes métodos dispoñibeis para asegurar un xurado imparcial. Estes métodos inclúen (…) conceder un cambio de sede cando unha comunidade estivo repetida e profundamente exposta a unha publicidade do caso”.

“Coformar un xurado imparcial nesta comunidade (Miami) era unha probabilidade pouco razoabel debido ao prexuízo existente na mesma. A comunidade na súa totalidade é sensibel e está permeada polos intereses da poboación cubana exiliada.”

“A percepción de que estes grupos de exiliados cubanos podían inferir danos aos xurados que emitisen un veredicto desfavorabel aos seus puntos de vista, era palpabel.

É incuestionabel que a publicidade relativa a Elián González continuou durante o xuízo, incitando e inflamando as paixóns entre a comunidade de Miami Dade.” Nestas circunstancias, “non había maneira razoabel de asegurar un xuízo xusto mediante un aprazamento do mesmo ou por um proceso de selección do xurado; por tanto, impoñííase un cambio de sede.”

Conclusión
“Á luz de todos os argumentos expostos, as condenas dos acusados son revogadas e ordenamos a realización dun novo xuízo.”
(Atlanta, 9 de agosto de 2005)

EE UU non respecta os dereitos humanos
Liberdade para os cinco

O CASO DOS CINCO

Deixa o teu comentario.

Moncho Leal

O goberno cubano informou de sempre ao seu homólogo estadounidense das accións que grupos terroristas radicados en Miami levaron adiante contra Cuba.

En xuño de 1998, despois duns atentados con bombas contra os intereses e a cidadanía cubanos, unha delegación do FBI viaxou á illa caribeña, recibindo unha ampla documentación sobre as actuacións destes grupúsculos fascistas. A resposta de Washington foi rotunda: cinco cubanos foron arrestados o 12 de setembro do mesmo ano, acusados de pertencer a unha rede de espionaxe, mentras que os terroristas seguen en liberdade no sur de Florida. Os cinco compañeiros son: Gerardo Hernández, Ramón Labañino, Antonio Guerrero, Fernando González e René González.

Durante 17 meses estiveron en celas de illamento, contra do que di a lei, que establece un máximo de sesenta días.
O enxuizamento penal incumpriu a Constitución norteamericana, que estipula que os acusados teñen dereito a un xuizo regular e a un xurado imparcial, dúas condicións que non se daban en Miami, polo seu ambiente de aversión antirrevolucionario e a campaña de prensa contra os cinco, que os sentenciaba antes de xuizo.

Deste xeito, os veredictos de culpabilidade emitidos en xuño de 2001, que os consideraba culpabeis, e de decembro do mesmo ano, no que se dictaban sentencias, resultaron demoledores.

Gerardo foi condenado a dúas cadeas perpetuas, máis quince anos de privación de liberdade. Ramón a cadea perpetua, máis 18 anos. Antonio a cadea perpetua, máis dez anos. Fernando a 19 anos. René a 15. As acusacións van de conspiración contra Estados Unidos, común nos cinco, ata asasinato en primeiro grao, espionaxe, identidade falsa e non rexistrarse coma axente estranxeiro. Foi un xuizo claramente político.

Non hai que esquecer o contexto que vive Cuba, que durante catro décadas viuse sometida a todo tipo de atentados contra a súa poboación, os cultivos, a súa economía e, en definitiva, contra da súa soberanía. Os cinco infiltráronse en organizacións contrarrevolucionarias, informando ao goberno cubano dos plans criminais que preparaban eses grupos dende territorio estadounidense. En ningún momento interesou conspirar contra a seguridade dos EE.UU..

Os cinco compañeiros están encadeados nas condicións máis duras, sen contacto entre eles e con moitas dificultades para recibir visitas.

Ao longo de 47 anos foron innumerabeis as agresións terroristas que ten sufrido Cuba, provocando a morte a máis de 3.000 persoas e ferindo a máis de 2.700. Boa parte desas agresións foron preparadas dende Miami. Cuba nunca invadíu un país, nunca ten producido conflito de ningún tipo contra outros pobos, pero Cuba ten o dereito a se defender. A única misión dos cinco era penetrar nos grupos da mafia anticubana que operan con total impunidade en Miami, para desvelar os plans terroristas en contra do pobo cubano. Ningún deles tiña antecedentes penais, nunca foron acusados de violar a lei ou transgredir norma ou regulación algunha, non posuían armas nin tiñan estado involucrados xamáis en actos de violencia ou disturbios de ningún tipo, non obstante, se lles negou a posibilidade de se acoller á liberdade condicional baixo fianza.

Os membros do xurado residían en Miami, sometidos a unha constante presión, ningún se atrevía a ser imparcial, o seu veredicto coñecíase de antemán. Ningún cargo contra os cinco foi probado, agás o feito de non se rexistrar como axentes estranxeiros. Podemos pensar que tería sido deles se aqueles a quen vixiaban souberan a súa verdadeira identidade. Ante a falla de probas se lles acusou de “conspiración para cometer espionaxe”, as súas desproporcionadas condenas respondían a unha manobra na que participaban recoñecidos terroristas como Orlando Bosch e Posada Carriles, acusados de numerosos crimes, entre eles o de planear e ordenar á voadura dunha nave de Cubana de Aviación con 73 pasaxeiros en 1976. Orlando Bosch e Freddy Lugo, cómplices de Posada Carriles, chegaron a manifestar na prensa: Puxemos a bomba, e que? O 22 de agosto de 2001 “The Miami Herald” publicou un anuncio de páxina completa no que unha organización chamada “Foro Patriótico Cubano” establece entre os seus principios o recoñecemento e apoio ao uso de calquera método na loita contra Cuba. Un dos asinantes é Orlando Bosch.

O 6 de decembro de 2005, José Basulto, xefe da organización contrarrevolucionaria “Hermanos al rescate”, nun programa de TV en Miami afirmaba que as actividades terroristas contra Cuba sempre tiñan gozado da tolerancia do FBI. El mesmo presumíu de ter disparado cun canón de 22 mm. dende unha lancha rápida contra un hotel da Habana sen que o FBI lle fixera a menor pregunta.

Ás desproporcionadas sentencias dos cinco hai que lles engadir o castigo duplo a Gerardo e René, xa que se lles prohibe que vexan as súas compañeiras. Hai máis de seis anos que lles negan a elas a entrada en EE.UU., violando as normas esenciais norteamericanas como o Dereito Internacional Público. Gerardo, René, Fernando, Ramón e Antonio levan máis de sete anos en prisión. O goberno estadounidense ignorou a decisión do grupo de traballo sobre detencións arbitrarias da ONU; tamén ignorou o veredicto da Corte de apelacións do Circuito de Atlanta que o pasado 9 de agosto anulou o proceso contra os cinco e revocou as súas condenas. Eses cinco compañeiros hoxe están secuestrados, xa que non hai cargos contra deles. Non se lles xulgou por ter violado as leis estadounidenses, senón porque co seu traballo ao infiltrarse nas redes criminais que existen abertamente na Florida revelan a hipocresía da loita contra o terrorismo e a dobre moral do goberno do presidente Bush que bombardea e invade pobos no nome da loita antiterrorista e acolle con beneplácito na súa propia casa a terroristas confesos.

Traballadores/as, intelectuais, artistas, escritores/as, foros sociais, organizacións de solidariedade teñen denunciado o trato que sofren os cinco, as irregularidades do proceso e a violación das propias leis norteamericanas neste caso.

Os cinco son víctimas dunha política de demagoxia, engano e terxiversación da administración Bush no referente á loita contra do terrorismo. Eses cinco compañeiros, verdadeiros loitadores antiterroristas son reos da irracionalidade do goberno de EE.UU..

Ante este crime instamos a todas as persoas, grupos e organizacións que crean na amizade dos pobos e no dereito á libre determinación das nacións a multiplicar os esforzos para lograr a liberdade dos cinco compañeiros.