Arquivo da etiqueta: René González

Palabras de apoio aos Cinco nas manifestacións do Dia da Patria Galega

A Asociacion de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil campou un cartaz de sete metros co lema “Liberdade para Os Cinco” nas dúas manifestacións que ocuparon as rúas de Santiago durante a mañá do 25 de Xullo.

As formacións políticas que participaban nos desfiles reaxiron diante do recordatorio gráfico dos Cinco Herois Cubanos con expresións de solidariedade. “Cuba sí, Ianquis non”, “Liberdade para os Cinco”, “Raúl, amigo, o povo está contigo” e “Cuba vencerá” foron os máis coreados. Seguir lendo Palabras de apoio aos Cinco nas manifestacións do Dia da Patria Galega

Personalidades de todo o mundo piden a Obama a liberación dos Cinco

Intelectuais pertencentes ao Capítulo Peruano da Rede de Redes En Defensa de la Humanidade redactaron a carta que recibiu o apoio do Premio Nobel de Literatura, Wole Soyinka, a do filósofo, linguista e critico norteamericano Noam Chomsky, e do teólogo brasileiro Frei Beto.

Tamén asinaron Fatima Cleide, senadora brasileira, Cesar Brito, presidente da Orde de Avogados de Brasil, Danny Rivera, afamado artista portorriqueño, e o coñecido dramaturgo francés Jean Marie Binoche, entre outros. Seguir lendo Personalidades de todo o mundo piden a Obama a liberación dos Cinco

CONVERSA CO XURISTA FABIO MARCELLI

A Xustiza norteamericana sométese ao interese imperial no caso dos Cinco

FABIO MARCELLI (Roma,1956) é primeiro investigador no Instituto de Estudios Xurídicos Internacionais do Consello Nacional de Investigacións de Roma. Vicesecretario da Asociación Internacional de Xuristas Demócratas, membro do Consello de administración da Asociación Europea dos Xuristas para a Democracia e os Dereitos Humanos no Mundo e presidente do Centro de Investigación e Elaboración para a Democracia (CRED).

Marcelli é coñecido polas súas intervencións en todo o mundo (Israel, Estado Unidos, Turquía) a prol dos dereitos básicos das persoas. Marcelli expresa en voz ben alta, en todos os foros internacionais, a necesidade de facer xustiza aos Cinco.

O entrevistador M.L. GONZÁLEZ é membro da Plataforma Canaria de Solidariedade cos Pobos.

funf_28_10_2008

M.L. GONZÁLEZ- Cal é a súa visión do Caso dos Cinco?

FABIO MARCELLI- Compre resaltar que neste caso se dá unha violación flagrante, por parte das autoridades estadounidenses, da obriga que teñen os Gobernos de cooperar contra o terrorismo. Pero é que, ademais, houbo e segue habendo varias violacións dos dereitos humanos dos Cinco e dos seus familiares, tal como subliñou o Grupo de Traballo sobre detencións arbitrarias de Nacións Unidas. A Fiscalía estadounidense non puido probar ningún dos cargos polos que se ditaron gravísimas penas contra os Cinco.

M.L. GONZÁLEZ- Unha instancia da ONU e un panel de tres xuíces do Onceno Circuito de Atlanta declararon ilegais as súas detencións e nulos o xuízo e as sentenzas contra eles.

FABIO MARCELLI- Neste punto creo necesario sinalar que, aínda que non se dea unha translación inmediata dos feitos ao terreo do real, as consecuencias deste caso, para a administración de Xustiza estadounidenses, son extremadamente negativas. O proceso seguido contra Ramón Labañino, Fernando González, Antonio Guerrero, Gerardo Hernández e René González é un xuízo político e á vista do dereito e da xustiza, non constitúe outra cousa que unha farsa dantesca.

M.L. GONZÁLEZ -Existen precedentes noutros pronunciamentos da ustiza norteamericana?

FABIO MARCELLI -Nos casos de Sacco e Vanzetti, Ethel e Julius Rosenberg ou Mumia Abu-Jamal) a Xustiza foi posta ao servizo da política, converteuse no seu instrumento e iso significa que a xustiza, como tal, negouse a si mesma, ao seu espírito e aos fins que debe cumprir. Hai que defender a Xustiza por enriba de calquera interese particular ou político. No caso dos Cinco, as circunstancias que concorren son aínda máis graves, porque resulta evidente a instrumentalización política deste xuízo en beneficio da comunidade de exiliados cubanos de Miami, casualmente grandes electores de Bush.

M.L. GONZÁLEZ -Fálenos do caso concreto de Gerardo Hernández. Segundo o avogado Weinglass é o máis doado de resolver xudicialmente, pero, malia iso é sobre o que pesan maiores penas (dúas cadeas perpetuas).

FABIO MARCELLI -Este é o aspecto máis político de todos. Os xuíces e a Fiscalía de Estados Unidos quixeron involucrar a Gerardo no derrubamento (feito por Cuba, baseándose na violación continuada do seu espazo aéreo e despois de lanzar varias advertencias sobre iso) dos avións da organización “Hermanos al Rescate” cando é evidente que a decisión foi tomada autonomamente polo goberno cubano e que foi conforme o dereito internacional. En xuño os xuíces de Atlanta dividíronse ao respecto e a xuíza Kravitch emitiu unha opinión individual na cal absolve a Gerardo de calquera acusación.Outro aspecto escandaloso do caso de Gerardo é que terían que revisar a pena por espionaxe que pesa sobre el e que, como no caso dos seus outros compañeiros, tamén é excesiva. Lonxe disto, os xuíces afirman textualmente que “… en definitiva xa ten unha cadea perpetua e que nunca podería pagar dous, así que, polo tanto non vale pena gastar enerxías en revisala”.

M.L. GONZÁLEZ -A antítese do que sucede cos Cinco é o trato dispensado ao terrorista confeso, Luis Posada Carriles, por parte da administración de xustiza estadounidense. ¿Como se sostén que un asasino confeso, con delitos de sangue ás súas costas estea en liberdade mentres os Cinco ou Mumia sigan na cadea ?

FABIO MARCELLI -Esta tamén é a demostración do carácter parcial da xustiza penal en Estados Unidos. O Goberno estadounidense recusou o pedido de extradición presentado por Cuba e Venezuela, co que novamente están a incumprir o deber que teñen de cooperar contra o terrorismo.

M.L. GONZÁLEZ -Tras o fallo do Tribunal de Apelacións de Atlanta, o seguinte paso é o recurso ante o Tribunal Supremo de EEUU.

FABIO MARCELLI -A corte suprema é a máxima xurisdición estadounidense, pero non por iso cabe esperar algo distinto dela. O xuízo contra os Cinco non ten nada que ver co legal, ten que ver coa política e iso é o que vai determinar a decisión. En canto aos tribunais internacionais, non existen moitas posibilidades de acodirmos a eles. A política de EE.UU é extremadamente renuente á xustiza internacional. Porén, o que si pode facer o Goberno de Cuba é pedir unha opinión consultiva ao Tribunal Internacionalñ de Xustiza a través da Asemblea Xeral de Nacións Unidas, a cal, por certo, pronúnciase cada ano e cada vez en maior número a favor do fin do bloqueo dos EE.UU contra Cuba, outra das cuestións polas que o Goberno estadounidense debería responder ante a opinión pública mundial.

M.L. GONZÁLEZ -Existen preto de 300 asociacións e comités por os Cinco en máis de cen países do mundo, que se pode facer dende esas plataformas para lograr a liberación dos Cinco?

FABIO MARCELLI -Que salienten as implicacións internacionais deste xuízo, así como os seus aspectos xuridicamente escandalosos. Aínda existe un enorme descoñecemento sobre este caso, sobre as claves e as circunstancias que o rodean. O caso dos Cinco debe ser coñecido en toda a súa dimensión, da mesma forma en que debe saberse que a política de Estados Unidos é unha política imperialista que subordina a xustiza e o dereito ao interese por manter a súa posición de dominio mundial. Facendo unha proxección de futuro, a mesma sociedade civil estadounidense podería darse conta disto e obrar para afirmar a xustiza e o dereito.

MANIFESTO POLOS CINCO

O delicto dos Cinco Cubanos condenados nos Estados Unidos foi o de térense infiltrado, desarmados e con alto risco das súas vidas, nos grupos terroristas de Miami, co propósito de obter probas que apresentar á Xustiza das iniciativas de violencia sobre persoas e bens.

Esta intervención encoberta e desarmada prestaba un servizo invaluabel á seguridade dos povos de Cuba e de EEUU.

Contra toda Lei, os Cinco padecen polo seu traballo heroico, de defensa da vida, cadea en condicións durísimas nos Estados Unidos, con aplicación arbitraria e venal do regulamento penitenciario.

A directiva da Asociación de Amizade Galego-Cubana Francisco Villamil ven de publicar un Manifesto Polos Cinco que reproducimos a seguir:

Manifesto polos Cinco
Manifesto polos Cinco

 

En xuño de 1998, despois duns atentados con bombas contra os intereses e a cidadanía cubanos, unha delegación do FBI viaxou á illa caribeña, recibindo unha ampla documentación sobre as actuacións destes grupúsculos fascistas. A reacción de Washington foi rotunda: cinco cubanos foron arrestados o 12 de setembro do mesmo ano, por pertencer a unha rede de espionaxe, mentras que os terroristas seguen en liberdade no sur de Florida. Os cinco mozos son: Gerardo Hernández, Ramón Labañino, Antonio Guerrero, Fernando González e René González.

Durante 17 meses estiveron en celas de illamento, contra do que di a lei, que establece un máximo de sesenta días.

O enxuizamento penal incumpriu a Constitución norteamericana, que estipula que os acusados teñen dereito a un xuizo regular e a un xurado imparcial, dúas condicións que non se daban en Miami, polo seu ambiente de aversión antirrevolucionario e a campaña de prensa contra os cinco, que os sentenciaba antes de xuizo.

Deste xeito, os veredictos de culpabilidade emitidos en xuño de 2001, que os consideraba culpabeis, e de decembro do mesmo ano, no que se dictaban sentencias, resultaron demoledores.

Gerardo foi condenado a dúas cadeas perpetuas, máis quince anos de privación de liberdade. Ramón a cadea perpetua, máis 18 anos. Antonio a cadea perpetua, máis dez anos. Fernando a 19 anos. René a 15. As acusacións van de conspiración contra Estados Unidos, común nos cinco, ata asasinato en primeiro grao, espionaxe, identidade falsa e non rexistrarse coma axente estranxeiro. Foi un xuizo claramente político.

Non hai que esquecer o contexto que vive Cuba, que durante catro décadas viuse sometida a todo tipo de atentados contra a súa poboación, os cultivos, a súa economía e, en definitiva, contra da súa soberanía. Os cinco infiltráronse en organizacións contrarrevolucionarias, informando ao goberno cubano dos plans criminais que preparaban eses grupos dende territorio estadounidense. Máis de tres mil persoas morreron en Cuba, víctimas destas accións. Cuba ten o dereito de se defender. En ningún momento interesou conspirar contra a seguridade dos EE.UU.

Os cinco compañeiros están encadeados nas condicións máis duras, sen contacto entre eles e con moitas dificultades para recibir visitas.

Por todo isto as organizacións e particulares abaixo asinantes facemos un chamamento ao pronunciamento público a prol da súa liberdade por parte das institucións, asociacións e grupos sociais para crear un estado de opinión que saque do ocultamento á situación dos cinco e que presione de distintos xeitos á administración estadounidense para conquerir a súa liberación.

ENTREVISTA CO ADVOGADO LEONARD WEINGLASS

Un Tribunal do Onceno Circuito de Apelaciones de Atlanta ratificou este mércores os veredictos de culpabilidade dos Cinco antiterroristas cubanos, prisioneiros en cadeas norteamericana dende 1998, e anulou as sentenzas de tres deles cuxos casos deberán ser revisados en Miami.

Ratificáronse as sentenzas de René González (15 anos) e Gerardo Hernández (dúas cadeas perpetuas máis 15 anos). Neste último caso a decisión do panel foi 2-1. Nunha opinión de 16 páxinas a xuíza Phyllis Kravitch afirma que o Goberno non presentara evidencias abondas para probar que Gerardo era culpabel do cargo de tentativa de homicidio.

Os casos de Ramón Labañino (cadea perpetua máis 18 anos), Fernando González (19 anos) e Antonio Guerrero (cadea perpetua máis 10 anos) foron enviados para revisión a Florida.

Será o xuíz Joan Lenard quen deba convocar unha audiencia para emitir o próximo fallo. Lenard foi quen ditou no 2001 as desproporcionadas condenas impostas aos Cinco. A decisión de 99 páxinas da Corte de Atlanta, redatada cunha linguaxe politizada allea a un texto legal que favorece explicitamente a posición do goberno, ditaminou que “carecían de mérito” os argumentos da defensa referidos aos cargos en apelación.

cartel2_15_06_2008

Arleen Rodriguez entrevistou para Cubadebate a Leonard Weinglass, advogado de Antonio Guerrero e membro do equipo de xuristas que leva a defensa dos Cinco cubanos presos nos Estados Unidos. O diálogo foi transmitido orixinalmente na Mesa Redonda, programa estelar da Televisión Cubana, o xoves 5 de xuño 2008.

Arleen Rodríguez.- ¿Que din en síntese as 99 páxinas do fallo da Corte de Apelacións de Atlanta?

Leonard Weinglass.- Que revogaron as cadeas perpetuas de dous, as de Antonio e de Ramón, e que hai unha revisión do proceso novamente en Miami ante a xuíza Lenard. A sentenza de Fernando vai reducirse.

Arleen Rodríguez.- Pero Ramón e Antonio teñen cargos diferentes de Fernando. ¿Que significa que sexan devoltos os tres a Miami e que podemos esperar?

Leonard Weinglass.- Cuando foron arrestados os Cinco en 1998, o Pentágono e o Ministerio de Xustiza fixeron unha declaración dicindo que a seguridade nacional de Estados Unidos non fora afectada. Agora, despois de estar 10 anos en prisión, temos unha confirmación dos tribunais de que non houbo espionaxe e que ningunha información de alto segredo fora obtida nin trasmitida. Iso atopouno así o Tribunal, e aínda así remítenos a unha nova revisión e non estamos seguros de cál sería a nova sentenza; en todo caso non vai ser cadea perpetua, e eles poderán mesmo regresar á casa.

Arleen Rodríguez.- ¿Por que Gerardo non está incluído nesa revisión?

Leonard Weinglass.- O caso de Gerardo era o máis doado, dacordo con todos os advogados, e puido ser retirado. Porén, mesmo sendo legalmente sinxelo, dende o punto de vista político é o caso máis difícil, debido ao clima político existente en Miami. O Tribunal non tivo a coraxe de deixar a un lado unha condena por conspiración para cometer asasinato cando catro residentes de Miami foron as vítimas.

Arleen Rodríguez.- O feito de o Tribunal de Apelaciónsde Atlanta pór o expediente no Tribunal de Miami, no caso de Ramón, de Fernando e de Antonio, significa que as sentenzas foran excesivas o que xa é un recoñecemento de prática orregular. ¿Daquela, non é un sinsentido que se lle devolva á propia xuíza que impuxo esas condenas tan elevadas?

Leonard Weinglass.- É desafortunado. Nesta decisión de 99 páxinas, atopan que a xuíza Lenard cometeu erros ao sentenciar a Fernando; cometeu erros ao sentenciar a Antonio; cometeu erros ao sentenciar a Ramón; cometeu erros nas instrucións que lle deu ao xurado sobre Gerardo, e, de acordo con dous dos nosos tres xuíces, cometeu erros ao negar o cambio de tribunal. A pesar destes seis ou sete erros serios, o Tribunal de Apelacións volve o caso á xuíza Lenard.

Arleen Rodríguez.- ¿Que recursos xudiciais quedan?

Leonard Weinglass.- Temos aínda recursos. Podemos pedir 24 de xuño, a estes tres xuíces que reconsideren a súa decisión á luz de moitos dos erros cometidos. No caso de non reconsiderar este razoamento, entón temos o dereito de acodir ao Tribunal Supremo dos Estados Unidos en revisión de todos ou algúns dos asuntos que presentamos, incluíndo a xurisdicción, a oregulariedade da Fiscalía, a falla de probas contra Gerardo e outros aspectos das sentenzas deste triibunal, incluíndo o uso dun procedemento secreto en contra dos Cinco entre a xuíza e a Fiscalía. Tamén o de manter evidencias secretas que deberon ser entregadas á defensa.

Arleen Rodríguez.- O fallo chega cando o pobo norteamericano ten a súa atención colocada no tema electoral. A opinión pública non percibe outros casos coma o dos Cinco, ou o posible indulto a Luis Posada Carriles, que xa está libre nas rúas de Miami. ¿Tivo en conta o equipo de avogados a dobre moral do Goberno norteamericano en relación co terrorismo, visiblel tanto no tratamento do caso dos Cinco, loitadores antiterroristas presos, e a liberación dun terrorista confeso como Luis Posada Carriles.

Leonard Weinglass.- Sendo evidente, ista contradición non se pode sustanciar legalmente; porén, o primeiro xurado fixera unha observación sobre Posada Carriles ao que nomean como terrorista. Nesta novo fallo de 99 páxinas, non citan aquela nota o que é lamentabel.

Arleen Rodríguez.- O novo fallo tamén se produce un 4 de xuño, aniversario de Gerardo. O feito de que se confirma polo Tribunal de Apelacións a condena para un dos casos máis fráxiles que ten todo este proceso, que é a conspiración para o asasinato e, en xeral, os cargos contra Gerardo, parece un acto deliberado de crueldade contra este loitador antiterrorista.

Leonard Weinglass.- Se cadra puido non ser casualidade. Hai mesmo quen coida que foi a mantenta contra un home que serviu honradamente ao seu país. Conto, lendo as súas opinións, en particular nas primeiras 40 páxinas, nós, como advogados, vemos que están inzadas de prexuízos ideolóxicos. O feito de publicar o fallo o día do aniversario de Gerardo, pode ser visto como di.

Arleen Rodríguez.- Déanos unha razón para que poidamos seguir crendo que hai algunha posibilidade de que triunfe axustiza no sistema legal norteamericano, no caso dos Cinco.

Leonard Weinglass.- Iste caso é unha desas situacións onde creo que o goberno de Estados Unidos está a utilizar a súa Administracion de Xustiza para lograr un obxectivo de política exterior. É por iso a diferenza co caso de Posada Carriles e este caso. Un trato tan desigual erosiona a confianza na Lei, na Adoministración de Xustiza e nos tribunais.

Arleen Rodríguez.- Resuma nunha frase a súa opinión sobre este fallo do 4 de xuño.

Leonard Weinglass.- Gerardo debeu ser liberado de todas as condenas e todas as cadeas perpetuas deberon ser revogadas. Ou sexa, gañamos unha parte pequena do caso, pero o asunto da xurisdicción está aínda en suspenso. Ímolo presentar novamente ao Tribunal Supremo. Estamos preparados para seguir loitando porque Os Cinco regresen a casa e, con sorte, daremos feito. Gañamos a revogación das cadeas perpetuas, un avance non pequeno; pero estamos, realmente, moi defraudados ao non gañar a parte máis débil do caso que presentou a Fiscalía, e debímola gañar.

Arleen Rodríguez.- Refírese ao cargo tres, ¿non si?

Leonard Weinglass.- Exacto. Calquera advogado que revise ese cargo, fiscais incluidos, xa ven non se puido facer unha condena sobre probas tan ruíns; e un dos xuíces escribiu unha opinión de 16 páxinas, na que con claridade e rotundidade declara que Gerardo non era culpable deses cargos. É extraordinario que unha xuíza de 85 anos, que foi un xuíz federal de apelacións case un cuarto de século, faga unha obxección tan intensa. O pronunciamento é hist´´orico se temos en conta que ven dunha xuiza de enorme prestixio na Administracion de Xustiza norteamericana.

Arleen Rodríguez.- A xuíza Kravitch.

Leonard Weinglass.- Efectivamente. Fora nomeada por Carter, un home que cre máis nos dereitos humanos que moitos dos outros líderes nacionais. El foi escoller nun xulgado moi pequeno, en Georgia onde ela practicaba o dereito, a pesar de ter unha carreira brillante nunha das faculdades máis prestixiosos dos Estados Unidos; non atopaba traballo en ningunha sinatura de avogados grande por ser muller. Ela comprende por experiencia o prezo que as persoas teñen que pagar cando son vítimas dun prexuízo, e coido que este convencemento salienta no seu traballo.