Paula Costa -Terra Sen Amos
No intre crítico da negociación do tratado de libre comercio entre Estados Unidos e a UE (TTIP) Obama dispara o arsenal completo da Lei Helms-Burton contra Francia. A colosal multa imposta a Banca Paribas por ter admitido transferencias cubanas, comprace á mafia cubano-americana de Miami, mais atranca un acordo comercial con Europa vital para a economia estadounidense.
De porparte, nunca antes foran tantas en todo o mundo as voces contra o Bloqueo. Washington recibe anualmente o voto unánime de condena da Asemblea da ONU contra a súa inxerencia política, económica e terrorista na illa. Consumida a OEA por arrogancia imperial, todas as alianzas da Nosa América Martiana honran a dignidade de Cuba fronte o abuso estadounidense.
Para desolación dos fundamentalistas contra-revolucionarios de Miami, no mesmo templo do Bloqueo medran os partidarios de superar o ostracismo de Cuba: Hillary Clinton; a familia exiliada Fanjul, propietaria da Tate&Lile; Robert Menéndez, presidente do Comité de Relacións Exteriores ou Thomas Donohue, presidente da Cámara de Comercio dos Estados Unidos; Eric Schmidt, presidente de Google e o diretor de “Google Ideas”, Jared Cohen, que tivera antes un papel de primeira liña no Departamento de Estado. A lista complétase de a pouco con tres ex-subsecretarios de Estado para o Hemisferio Occidental: Jeffrey Davidow, Alexander Watson, e Arturo Valenzuela, así como dous ex-xefes da Sección de Intereses norteamericana na Habana: Michael Palmry y Vicki Huddleston.
Tamén reclaman unha relación xusta e legal con Cuba o ex-comandante do mando supremo aliado da Organización do Tratado do Atlántico Norte (OTAN), o xeneral retirado estadounidense James Stavridis; o ex-secretario de Interior Ken Salazar; a ex-secretaria de Traballo Hilda Solís e o presidente honorario do Consello das Américas David Rockefeller.
O discurso da presidencia norteamericana sobre Cuba mantense depois de Obama prometer unha época diferente, atenta ás realidades na illa. Como entender un presidente que anuncia diálogo con Habana e ao mesmo tempo aplica a sanción máis elevada da infame historia do Bloqueo?
Os partidarios de Obama non ven incoerencia. Recordan que o bloqueo dos republicanos no Congreso fai da súa presidencia un exercicio limitado, coma antes foran os de Truman, Theodore Roosevelt ou o mesmo George Washington e valoran que Obama teña aprobado por decreto a reforma do seguro médico (Medicaid), a reforma migratoria, a do cambio climático, e as novas normas financeiras que escandalizan aos gurus de Wall Street. “A de Obama será unha presidencia trascendente”, asegura o economista Paul Krugman. E o Bloqueo? Os posibilistas de Obama estiran a corda: a da Banca Paribas é un bomba que pode elevar a síntese definitiva o interminabel debate político entre o capital frustrado polo Bloqueo e a inquisición da mafia cubanoamericana de Miami, partidaria de levar á fogueira aos que esperan comerciar con Cuba. A balanza de intereses, parece condenar aos últimos ao máis rotundo dos fracasos, mais o Imperio non admite derrotas sen previo concierto de bombas. A que lle colocan a UE non é cativa.
